Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wydaje się, że łatwo pomylić rozdzielczości bitowe, bo w praktycznych zastosowaniach audio spotykamy wiele różnych wartości, ale warto spojrzeć na to przez pryzmat wymagań jakościowych i historii rozwoju formatów. DVD-Audio jest standardem, który powstał jako odpowiedź na oczekiwania rynku dotyczące bardzo wysokiej jakości dźwięku, znacznie przewyższającej tradycyjne płyty CD. Z tego powodu pozwala na stosowanie rozdzielczości 16, 20 i 24 bity. Takie wartości zapewniają bardzo szeroki zakres dynamiki – odpowiednio 96, 120 i aż 144 dB, co przekłada się na wyjątkową czystość odtwarzanej muzyki. 16 bitów to już standard dla CD, a 20 i 24 bity to domena audiofilskich i profesjonalnych formatów studyjnych, pozwalających na swobodną pracę z miksem, masteringiem i archiwizacją materiału najwyższej klasy. Natomiast 8-bitowa rozdzielczość, choć kiedyś była spotykana w pierwszych domowych komputerach, konsolach czy prymitywnych samplerach, nie sprawdza się w profesjonalnym audio ze względu na bardzo dużą ilość szumów i bardzo wąski zakres dynamiki. Mylenie tej wartości z profesjonalnymi standardami to dość częsty błąd, wynikający często z przyzwyczajeń lub braku styczności z nowoczesnymi formatami zapisu dźwięku. Z mojego doświadczenia, wielu uczniów kieruje się typowym skojarzeniem 'im mniej bitów, tym mniej miejsca zajmuje plik', ale w audio nie o to chodzi – chodzi o jakość, odwzorowanie szczegółów i wierność brzmienia. Reasumując, tylko 8 bitów nie występuje w standardzie DVD-Audio, ponieważ zwyczajnie nie spełnia wymagań jakościowych tego formatu.