Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Normalizacja to czynność polegająca na wyrównaniu poziomu sygnału audio tak, by jego wartość szczytowa doszła do określonego poziomu referencyjnego, najczęściej właśnie do 0 dBFS. Tymczasem edycja panoramy to ustawienie obrazu stereo, czyli decydowanie o tym, jak bardzo dany dźwięk ma się odzywać w lewym lub prawym kanale. To narzędzie nie ma żadnego wpływu na globalny poziom sygnału ani nie podnosi wartości szczytowej całości nagrania. Często się myli te pojęcia, bo oba dotyczą przetwarzania dźwięku, ale pełnią zupełnie inną rolę – panorama buduje przestrzeń w miksie, a nie głośność. Kluczowanie amplitudy to już zupełnie inna historia – polega ono na sterowaniu poziomem jednego sygnału za pomocą innego, czyli np. klasyczne ducking, kiedy muzyka „przygasa”, gdy pojawia się głos lektora. To jednak proces dynamiczny, kontrolowany przez tzw. sygnał kluczujący, a nie sposób na podniesienie poziomu do 0 dBFS. Jeśli ktoś myśli, że kluczowanie „podbija” nagranie, to chyba myli wpływ na relatywne poziomy z globalnym podniesieniem całości. Szerokopasmowa kompresja natomiast to narzędzie do zmniejszania rozpiętości dynamiki – czyli bardziej ściszamy najgłośniejsze fragmenty, by różnica między cichymi a głośnymi momentami była mniejsza. Kompresor może podnieść głośność średnią, ale nie automatycznie sprawi, że wartość szczytowa osiągnie 0 dBFS. Dopiero po kompresji czasem stosuje się normalizację, żeby wyrównać poziom końcowy. Moim zdaniem, największy błąd w rozumowaniu pojawia się, gdy zakłada się, że każde narzędzie wpływające na głośność służy dokładnie temu samemu – w rzeczywistości każde z tych narzędzi ma unikalną funkcję i miejsce w całym procesie produkcji audio. To rozróżnienie jest kluczowe dla każdego, kto chce świadomie pracować z dźwiękiem zgodnie z branżowymi standardami.