Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób myli częstotliwości próbkowania charakterystyczne dla różnych zastosowań, co prowadzi do błędnych przekonań. 48 kHz to standard znany przede wszystkim ze świata produkcji wideo i telewizji – jest szeroko stosowany w filmach, telewizji czy materiałach broadcastowych, ale dla formatu CD-Audio nie jest odpowiedni. 96 kHz i 192 kHz to wartości wykorzystywane w profesjonalnej rejestracji i masteringach o wysokiej rozdzielczości, gdzie ważna jest bardzo szczegółowa analiza sygnału lub dalsza obróbka, jednak nie mają one związku ze standardami obowiązującymi na płytach CD. Często spotykam się z opinią, że „im wyższa częstotliwość, tym lepsza jakość” – to tylko częściowo prawda, bo w praktyce dla przeciętnego słuchacza i typowych produkcji muzycznych te wyższe wartości nie są ani konieczne, ani nawet wykorzystywane w końcowym produkcie. Format CD został zaprojektowany z myślą o optymalnym wykorzystaniu ograniczonego miejsca na płycie i możliwościach sprzętu konsumenckiego – 44,1 kHz zapewnia pasmo przenoszenia do 20 kHz i jest zgodne z teoretycznym minimum wyznaczonym przez twierdzenie Nyquista-Shannona. Próba zastosowania wyższej częstotliwości na CD-Audio nie tylko byłaby niezgodna ze standardem Red Book, ale mogłaby prowadzić do problemów z kompatybilnością. Z mojego punktu widzenia to typowy błąd wynikający z nieznajomości specyfiki różnych formatów audio – dlatego zawsze warto sprawdzać, do jakiego medium odnosi się dany parametr. W przypadku CD-Audio niezmiennie od lat wybór pada na 44,1 kHz, inne wartości stosuje się świadomie tam, gdzie tego wymaga standard lub konkretne zastosowanie, np. produkcja wideo czy archiwizacja materiałów w najwyższej dostępnej jakości.