Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Zdarza się, że osoby początkujące mylą różne procesy obróbki dźwięku, próbując rozwiązać problem przydźwięku sieciowego. Kluczową sprawą jest tu rozróżnienie między filtracją a innymi operacjami audio. Konwersja, choć brzmi dość technicznie, nie ma nic wspólnego z eliminacją zakłóceń – dotyczy zmiany formatu pliku lub parametrów sygnału, takich jak częstotliwość próbkowania czy liczba bitów, ale nie wpływa na selektywne usuwanie jakichkolwiek częstotliwości w sygnale audio. Kompresja natomiast to typowe narzędzie do kontroli dynamiki – pozwala zniwelować różnice głośności, wyrównać poziomy instrumentów czy głosu, ale w żaden bezpośredni sposób nie usuwa szumu czy przydźwięku – te nadal są obecne, czasem wręcz stają się bardziej słyszalne po kompresji. Nadpróbkowanie z kolei, chociaż przydatne w pewnych zastosowaniach masteringowych czy przy redukcji aliasingu, absolutnie nie jest narzędziem do walki z przydźwiękiem – po prostu zwiększa liczbę próbek na sekundę, nie zmieniając przy tym zawartości częstotliwościowej sygnału. Spotykałem się wielokrotnie z sytuacjami, gdzie ktoś próbował tych metod, licząc, że poprawią brzmienie, ale to zawsze kończyło się rozczarowaniem. Moim zdaniem warto od samego początku jasno ustalić, że przydźwięk sieciowy eliminuje się przez precyzyjne filtrowanie – najlepiej przy pomocy filtrów typu notch lub dolnozaporowych, w zależności od kontekstu – bo tylko to pozwala skutecznie pozbyć się tych niechcianych częstotliwości bez utraty jakości nagrania. Takie podejście wynika wprost z dobrych praktyk branżowych i jest zgodne z profesjonalnymi standardami pracy z dźwiękiem.