Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Dobroć filtru, często oznaczana jako Q, jest kluczowym parametrem opisującym zachowanie filtrów w dziedzinie częstotliwości. Niska wartość Q, jak 1 czy 2, powoduje, że filtr działa na szerokim zakresie częstotliwości – daje to tzw. łagodniejsze nachylenie charakterystyki i mniej selektywne działanie. W środowisku profesjonalnym oraz w praktyce akustycznej, niskie Q przydaje się do ogólnych korekt tonalnych, gdzie chcemy zmienić charakter całego pasma, a nie pojedynczego tonu czy rezonansu. Natomiast przy projektowaniu filtrów do eliminacji szumów lub konkretnych problemów (np. dzwonienie, sprzężenie), wykorzystuje się wysokie Q, nawet do wartości 10 i więcej. Wysoka dobroć sprawia, że filtr działa bardzo precyzyjnie, obejmując wąski wycinek widma, przez co łatwo można wyłuskać i osłabić niepożądane dźwięki bez wpływu na resztę sygnału. Niestety dość często spotyka się błąd logiczny, polegający na uznaniu, że im wyższe Q, tym szersze pasmo działania filtra – to dokładne przeciwieństwo rzeczywistości. Wynika to z mylenia pojęć: szerokość pasma i dobroć są odwrotnie proporcjonalne. Standardy jak IEC 60268 czy podręczniki z elektroakustyki jasno to definiują. W praktycznych zastosowaniach, zbyt wysokie Q może prowadzić do artefaktów i nienaturalnego brzmienia, jeśli użyjemy go tam, gdzie potrzeba szerokiego wpływu na dźwięk. Dlatego tak ważne jest, żeby rozumieć te zależności i świadomie dobierać parametry w projektach filtrów i korektorów, bo pomyłka prowadzi do niezadowalających efektów lub wręcz pogorszenia jakości sygnału.