Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Stosunkowo często można spotkać się z przekonaniem, że niewielkie nachylenia zbocza filtru, takie jak 6 dB/okt. czy 12 dB/okt., wystarczają do skutecznego tłumienia niepożądanych częstotliwości. Wynika to z tego, że filtry pierwszego i drugiego rzędu – czyli odpowiednio 6 dB/okt. i 12 dB/okt. – są prostsze w konstrukcji i tańsze. Jednak, z mojego doświadczenia, kiedy próbujemy je stosować w bardziej wymagających aplikacjach, szybko okazuje się, że sygnały spoza pasma przepustowego są tłumione zbyt łagodnie. To prowadzi do sytuacji, gdzie niechciane częstotliwości przenikają do wyjścia filtru, co może być problematyczne np. w sprzęcie audio, układach telekomunikacyjnych czy automatyce. Często też mylona jest jednostka – niektórzy sądzą, że im mniejsza liczba dB/okt., tym filtr jest bardziej „ostry”, ale jest dokładnie odwrotnie. Im wyższa wartość dB/okt., tym filtr „ścina” sygnał mocniej, przypominając bardzo strome zbocze. W praktyce filtry o nachyleniu 18 dB/okt. są już dość skuteczne, ale nadal nie dorównują 24 dB/okt., które można znaleźć w profesjonalnych crossoverach, filtrach subwooferowych czy sprzęcie medycznym, gdzie liczy się jak najefektywniejsze oddzielenie sygnałów. Typowy błąd polega też na nieświadomym ignorowaniu wpływu zbyt łagodnego filtru na przenikanie zakłóceń – takie zjawiska jak przesłuchy między kanałami czy powstawanie szumów są szczególnie dotkliwe właśnie przy zbyt niskim nachyleniu. Zatem, jeśli zależy nam na ostrym, zdecydowanym cięciu sygnału poza pasmem, jedyną słuszną odpowiedzią jest 24 dB/okt., bo tylko taki filtr zapewnia naprawdę strome zbocze i skuteczną separację częstotliwości.