Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób, które zaczynają przygodę z dźwiękiem, myli różne jednostki i pojęcia związane z poziomem nagrań. Częstym błędem jest założenie, że dBFS (decybele w odniesieniu do full scale) mierzy odczuwalną głośność, ale to wskaźnik poziomu sygnału cyfrowego, czyli pokazuje, jak blisko sygnał jest maksymalnej wartości, jaką może zapisać system cyfrowy. dBFS świetnie sprawdza się przy pilnowaniu, żeby nie przesterować ścieżki podczas nagrania lub miksu, ale w ogóle nie uwzględnia tego, jak głośno ludzki słuch odbiera materiał. Z kolei dBp to jednostka bardzo rzadko spotykana w audio, właściwie nieformalna – czasami jako skrót od dB SPL z dopiskiem „p” (peak), ale absolutnie nie odnosi się to do poziomu odczuwalnej głośności. AU natomiast to skrót od Audio Unit, czyli popularnego formatu wtyczek audio w środowisku Apple – nie jest to żadna jednostka miary. Osobiście często widzę, jak początkujący mylą poziom szczytowy (peak) z odczuwalną głośnością (loudness), przez co ich miksy brzmią zupełnie nierówno na różnych platformach. Najważniejsze, co warto zapamiętać, to fakt, że odczuwalna głośność nie zależy tylko od maksymalnego poziomu sygnału, ale także od sposobu, w jaki ludzki słuch odbiera różne częstotliwości i dynamikę. Właśnie dlatego branża przeszła na LUFS, który bierze pod uwagę psychoakustykę. Bez tej wiedzy łatwo popełnić podstawowy błąd w miksowaniu i masteringu, skutkujący nieprzyjemnymi niespodziankami podczas odsłuchu na różnych urządzeniach i platformach. W praktyce LUFS to podstawa, jeśli zależy Ci na profesjonalnej, spójnie brzmiącej produkcji audio.