Wybór karty SDXC to strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o największą pojemność. Standard SDXC (Secure Digital eXtended Capacity) to obecnie jeden z najbardziej zaawansowanych formatów kart pamięci SD, jeśli patrzymy pod kątem pojemności, bo obsługuje wartości aż do 2 TB – co, nie ukrywam, robi duże wrażenie nawet na osobach, które na co dzień pracują z dużą ilością danych. Z mojego doświadczenia, karty SDXC najczęściej wykorzystywane są w sprzęcie wymagającym dużych mocy przerobowych i sporej przestrzeni, np. w aparatach do profesjonalnego filmu, nowoczesnych lustrzankach czy rejestratorach wideo 4K. Warto pamiętać, że wybierając SDXC, zyskujesz nie tylko większą pojemność, ale i wsparcie nowocześniejszych systemów plików, jak exFAT – co ułatwia przesyłanie większych plików bez ograniczenia typowego dla FAT32. Branżowe normy jasno określają, że standard SD (do 2 GB), SDHC (do 32 GB), a dopiero SDXC zaczyna się od 32 GB wzwyż. SD A1 to specjalizacja pod kątem wydajności w aplikacjach mobilnych, ale sama pojemność nie różni jej od klasycznych SDHC czy SDXC. W praktyce, jeśli zależy Ci na przechowywaniu długich nagrań wideo, dużych bibliotek zdjęć czy plików RAW, to SDXC jest pewniakiem. Moim zdaniem, obecnie ciężko znaleźć praktyczne zastosowanie, gdzie SDXC byłoby ograniczeniem pod względem pojemności.
W temacie kart pamięci SD wiele osób myli się, sądząc, że praktycznie każda nowsza karta jest pojemniejsza, ale to nie zawsze tak działa. Na przykład SD czy nawet SDHC były przez długi czas najpopularniejsze, ale ich pojemność jest mocno ograniczona przez sam standard. SD to właściwie już historia – ich maksymalna pojemność to 2 GB i dziś raczej nie spotkasz takich kart w nowoczesnych urządzeniach. Trochę nowszy standard, czyli SDHC, pozwalał przeskoczyć granicę do 32 GB, co jeszcze kilka lat temu było świetnym wynikiem, ale przy obecnych wymaganiach sprzętu foto-wideo czy nawet smartfonów to już trochę za mało. Wybór SD A1 to też dość często spotykany błąd, bo ludzie mylą tutaj oznaczenie wydajności (A1 wskazuje na większą liczbę operacji wejścia-wyjścia na sekundę, ważne dla aplikacji mobilnych) z pojemnością – a to dwie różne bajki. SD A1 może być zarówno SDHC, jak i SDXC, więc sama ta literka nie daje nam informacji o pojemności maksymalnej. Największy błąd to założenie, że samo „nowo brzmiące” oznaczenie daje większą pojemność. Standardy są jasno określone: SD do 2 GB, SDHC do 32 GB, a dopiero SDXC pozwala na aż do 2 TB. Dla osób, które pracują z ciężkimi plikami (np. wideo 4K, RAW-y), wybór niższego standardu będzie sporym ograniczeniem. Dobrze jest patrzeć nie tylko na marketingowe oznaczenia, ale właśnie na to, co mówi branża i standardy – to podstawa prawidłowego wyboru sprzętu.