Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Stała przepływność bitów (CBR – Constant Bit Rate) to dość stara metoda, która do dziś jest używana raczej tam, gdzie niezbędna jest przewidywalność rozmiaru pliku, na przykład w transmisji radiowej na żywo czy w archaicznych odtwarzaczach sprzętowych. Jednak CBR nie uwzględnia złożoności dźwięku – każda sekunda nagrania otrzymuje taką samą liczbę bitów, co często prowadzi do niepotrzebnego marnowania przestrzeni w prostych fragmentach lub do pogorszenia jakości w trudniejszych partiach muzyki. Dostępna przepływność bitów – to określenie nie jest właściwie stosowane w kontekście kompresji mp3, raczej odnosi się do możliwości sieci w przesyle danych, ewentualnie ograniczeń narzuconych przez sprzęt lub aplikację. Takie pojęcie może wprowadzać zamieszanie, bo nie odnosi się bezpośrednio do żadnego trybu kodowania w formacie mp3. Uśredniona przepływność bitów (ABR – Average Bit Rate) to trochę kompromis pomiędzy CBR a VBR – tutaj ustalamy docelową średnią wartość bitrate, a enkoder stara się balansować plik tak, żeby końcowy rozmiar nie przekraczał tej wartości, ale to wciąż nie jest tak wydajne jak prawdziwe VBR. ABR nie potrafi tak precyzyjnie reagować na zmiany w złożoności dźwięku, przez co można osiągnąć gorszą jakość w kluczowych momentach. Wiele osób wybiera CBR lub ABR z przyzwyczajenia, bo wydają się prostsze, ale w praktyce daje to gorsze efekty, jeśli naprawdę zależy nam na jakości przy minimalnym rozmiarze pliku. Moim zdaniem ta pomyłka wynika właśnie ze zbyt dosłownego podejścia do tematu i nieznajomości mechanizmów działania enkoderów mp3 – warto poczytać dokumentację popularnych programów do kompresji, tam zawsze sugerują użycie VBR do zadań, gdzie liczy się jakość i rozmiar jednocześnie. Rynek i branża zdecydowanie stawiają na zmienną przepływność, bo sprawdza się ona najlepiej w praktyce, co potwierdzają i testy odsłuchowe, i zalecenia producentów oprogramowania audio.