Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

W przypadku pracy w środowisku DAW czy podczas sesji nagraniowej, bardzo ważne jest poprawne nazywanie ścieżek – to taka trochę podstawa workflow w studiu. Często pojawia się zamieszanie między różnymi elementami zestawu perkusyjnego, bo ich angielskie nazwy mogą brzmieć podobnie, ale w praktyce odnoszą się do zupełnie innych instrumentów. CRASH to określenie talerza wybuchowego, używanego do akcentowania przejść i podkreślania mocniejszych fragmentów utworu; ścieżki oznaczone CRASH zawierają więc nagrania właśnie tego talerza, a nie werbla. FLOOR najczęściej odnosi się do floor tom – dużego bębna stojącego, który daje głęboki dźwięk, mocno różniący się od krótkiego, ostrego „strzału” werbla. TOM z kolei to ogólna nazwa dla tomów, czyli bębnów o nieco wyższym brzmieniu niż floor tom, ale niższym niż werbel – na sesjach mogą być one oznaczane jako TOM1, TOM2 itd. Typowym błędem jest mylenie tych nazw z powodu podobieństw w zestawie perkusyjnym, szczególnie jeśli ktoś nie miał jeszcze okazji nagrywać perkusji na żywo. Warto sobie przyswoić, że SNARE w nomenklaturze studyjnej zawsze oznacza nagranie werbla. Moim zdaniem dobra praktyka to od razu na początku sesji zadbać o klarowne nazwy ścieżek, bo przy większej liczbie instrumentów nietrudno się pogubić. Z mojego doświadczenia wynika, że umiejętność szybkiego rozpoznania, co kryje się pod danym oznaczeniem (np. SNARE, CRASH, TOM, FLOOR), to duży atut w każdej pracy realizatorskiej – zarówno w studiu, jak i na scenie. Lepiej od razu nauczyć się standardów, niż później tracić czas na szukanie gdzie jest który instrument na mikserze czy w projekcie DAW.