Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wydaje się, że sporo osób myli podstawowe operacje edycyjne w DAW-ach, co jest totalnie zrozumiałe przy pierwszym kontakcie z tymi narzędziami. Bounce to technika, która służy przede wszystkim do renderowania wybranego fragmentu sesji do jednego pliku audio – nie modyfikuje ona w żaden sposób długości regionu, poza tym jest bardziej związana z eksportem, niż edycją w czasie rzeczywistym. Quantize natomiast to narzędzie stricte rytmiczne, przydatne przy przesuwaniu nut midi lub transientów audio do najbliższej siatki tempa. Quantize nie rozciąga ani nie skraca regionu – po prostu ustawia dźwięki „na równo”, żeby brzmiały poprawnie w kontekście rytmicznym, szczególnie przy nagrywaniu na żywo. Pitch Shift z kolei zmienia wysokość dźwięku bez wpływu na jego czas trwania – czyli możemy np. podnieść tonację wokalu albo basu, ale długość nagrania zostaje identyczna. Z mojego punktu widzenia typowym błędem jest zakładanie, że Pitch Shift „rozciąga” dźwięk, bo nazwa może się tak kojarzyć, jednak w praktyce chodzi wyłącznie o zmianę częstotliwości dźwięku, a nie czasu. Główna trudność w tej grupie narzędzi polega na rozróżnieniu, które operacje ingerują w czas, a które w wysokość czy rytmikę. Zawsze warto patrzeć na efekt końcowy – jeśli zależy nam na zmianie długości regionu bez utraty żadnych jego fragmentów, to jedyną właściwą metodą jest Time Stretch. W branżowych workflowach to absolutna podstawa, zwłaszcza gdy pracujemy z różnorodnymi źródłami audio i chcemy zachować pełną kontrolę nad czasem, tempem i synchronizacją materiału.