Wybrałeś prawidłowo – DVD-RW to faktycznie płyta wielokrotnego zapisu danych. Skrót RW (ReWritable) od razu sugeruje, że możemy ją nagrywać i kasować wielokrotnie, co jest ogromną zaletą przy testowaniu oprogramowania, tworzeniu backupów, czy po prostu, kiedy człowiek coś źle nagra i chce poprawić. W praktyce, w pracy technika czy informatyka, takie płyty są czasem niezastąpione, bo nie trzeba za każdym razem sięgać po nową, tylko można nadpisać poprzednie dane. Standard DVD-RW został zatwierdzony przez DVD Forum, a na rynku spotyka się zarówno płyty -RW, jak i +RW, ale akurat w tym pytaniu chodziło o -RW. Z mojego doświadczenia, przy testach oprogramowania albo kiedy trzeba szybko przenosić większe pliki między starszymi komputerami, taka płyta sprawdza się całkiem nieźle. Oczywiście, nośniki optyczne powoli odchodzą do lamusa na rzecz pendrive’ów i chmury, ale czasem branża wymaga pracy z legacy sprzętem i właśnie tam DVD-RW się przydaje. Warto dodać, że płyty wielokrotnego zapisu mają ograniczoną żywotność – po kilkudziesięciu czy kilkuset cyklach mogą zacząć szwankować, ale to i tak niezły wynik jak na taki format. W sumie miło wiedzieć, że jeszcze potrafimy rozpoznać, który standard do czego służy – taka wiedza w branży IT może się nie raz przydać.
Odpowiedź na to pytanie wymaga dobrej znajomości formatów płyt DVD i ich przeznaczenia. DVD+R DL, DVD+R i DVD-R to nośniki jednokrotnego zapisu, co oznacza, że dane można nagrać tylko raz – później nie da się ich już skasować ani nadpisać. DVD+R oraz DVD-R są bardzo podobne, różnią się tylko szczegółami technicznymi i kompatybilnością z poszczególnymi nagrywarkami. Wersja DVD+R DL to z kolei płyta dwuwarstwowa (DL – dual layer), ale ten standard również nie umożliwia wielokrotnego zapisu; pozwala jedynie na zapis większej ilości danych naraz (do 8,5 GB zamiast około 4,7 GB). To chyba częsty błąd – niektórzy myślą, że większa pojemność czy inny skrót znaczy większą funkcjonalność, a to zupełnie inna sprawa. W praktyce, kiedy pracuje się z archiwizacją danych albo przygotowuje systemy do testów, dobrze wiedzieć, na jakim nośniku można swobodnie nadpisywać dane, a na którym się tego po prostu nie da zrobić. Wielokrotny zapis obsługują płyty oznaczone jako RW (ReWritable) – w tym przypadku DVD-RW. W branży IT to bardzo podstawowe rozróżnienie, nawet jeśli dzisiaj rzadziej sięgamy po płyty optyczne. Warto też wspomnieć, że brak wiedzy o tych formatach może prowadzić do praktycznych problemów, np. z przypadkowym utratą danych lub koniecznością zakupu dodatkowych płyt, gdyby chciało się coś poprawić czy zaktualizować na nośniku jednokrotnego zapisu. Moim zdaniem, najlepiej zawsze zwracać uwagę na oznaczenia – te RW to jedyny sensowny wybór, jeśli ktoś chce mieć elastyczność przy pracy z danymi na płytach DVD.