MASTER jako główna szyna stereo to absolutna podstawa w każdym projekcie DAW – i nie ma tu raczej wyjątków. W profesjonalnych środowiskach pracy, niezależnie od tego, czy korzystamy z Cubase’a, Pro Toolsów czy Abletona, wyjście MASTER jest centralnym punktem miksu. To na nie trafiają wszystkie pozostałe ślady i grupy – po prostu całość dźwięku musi się „zebrać” w jednym miejscu, zanim pójdzie dalej, np. do eksportu czy na odsłuchy. Z mojego doświadczenia, każda modyfikacja na MASTERZE, jak kompresja, limiter czy korekcja, ma wpływ na cały miks – dlatego to właśnie ta ścieżka jest tak strategiczna. Osobiście, zawsze staram się mieć na MASTERZE podstawowe narzędzia kontrolujące poziom wyjściowy i ewentualne zabezpieczenie przed przesterowaniem. Taką organizację projektu DAW wymuszają też standardy branżowe, np. w studiach emisyjnych czy podczas produkcji płyt – łatwo wtedy kontrolować końcową dynamikę i zachować porządek w projekcie. Moim zdaniem, rozumienie roli MASTERa jest kluczowe dla każdego, kto poważnie myśli o miksie i masteringu – bez tego łatwo coś przeoczyć i zgubić się w całej tej cyfrowej dżungli efektów, routingu i poziomów.
Można się łatwo pogubić z tymi nazwami ścieżek w DAW, zwłaszcza na początku nauki realizacji dźwięku. Na przykład ścieżka AUX kojarzy się wielu osobom z czymś uniwersalnym, ale w praktyce AUX to najczęściej linia pomocnicza: używamy jej głównie do wysyłek efektów, takich jak pogłos czy delay, do przegrupowania sygnałów czy zrobienia submixów. Nie jest to jednak tor główny, a raczej uzupełnienie miksu. AUDIO natomiast to po prostu ścieżka do nagrywania lub odtwarzania pojedynczego pliku audio – wokal, gitara, syntezator – tu nie ma żadnego miksowania wszystkich sygnałów w całość. Podobnie ścieżka INSTRUMENT, typowa dla instrumentów wirtualnych (VSTi), obsługuje MIDI i dźwięki generowane przez syntezatory programowe. To bardzo ważne elementy projektu DAW, ale nie są to miejsca, gdzie zbiegają się wszystkie ścieżki do finalnej obróbki i wyjścia. Takie myślenie, że AUX czy AUDIO może być główną szyną, wynika najczęściej z braku praktycznego doświadczenia lub z mylenia nazw – po prostu w DAW wszystko wygląda podobnie i można przeoczyć, że MASTER to ścieżka specjalna, skonfigurowana fabrycznie jako główne wyjście stereo całego projektu. Branżowe standardy jasno wskazują, że to właśnie MASTER jest odpowiedzialny za finalny miks, a nie żadna z pozostałych ścieżek. Jeśli ktoś zaczyna przygodę z DAW, może się złapać na tym, że odruchowo uznaje „AUDIO” za coś centralnego, bo przecież to nośnik dźwięku – ale to tylko fragment całości, a nie cała droga sygnałowa. Poprawne zrozumienie tej hierarchii bardzo ułatwia pracę i pozwala uniknąć przykrych niespodzianek na etapie masteringu czy eksportu ścieżki.