Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wydaje się, że sporo osób myli pojęcia związane z routowaniem sygnału w DAW-ach, zwłaszcza jeśli chodzi o różne typy szyn. VCA, czyli Voltage Controlled Amplifier, w cyfrowych programach do produkcji muzyki służy raczej do sterowania poziomami wielu ścieżek naraz, ale bez bezpośredniego przesyłania sygnału audio przez siebie. VCA nie nadaje się do wysyłania sygnału na efekty, bo po prostu nie przenosi sygnału, tylko kontroluje głośność grupy ścieżek – to jak taki wirtualny suwak master dla kilku kanałów naraz. GROUP to raczej klasyczna subgrupa – miksujemy kilka śladów do jednej ścieżki, żeby łatwiej nad nimi panować, np. perkusja w całości albo chórki. Wtedy da się oczywiście wrzucić na całą grupę jakiś insert, np. kompresor czy saturator, ale to dalej nie jest wysyłka równoległa na oddzielny efekt, tylko zwykły processing całej grupy. MASTER to z kolei główna suma – końcowa szyna, po której już nie ma odwrotu, bo to jest miks gotowy do eksportu. Nie stosuje się wysyłek z mastera, bo to już ostatni etap toru audio. W praktyce błędne jest przekonanie, że każda szyna nadaje się do wszystkiego – dobre zrozumienie roli AUX-ów to klucz do ogarnięcia porządnego workflow w miksie. Często spotykam się z takim podejściem „gdziekolwiek wetknę efekt, powinien działać”, a tak naprawdę tylko AUX-y zostały zaprojektowane z myślą o równoległym przesyłaniu sygnału na efekty typu send/return. Stosowanie VCA, GROUP czy nawet MASTER w tym celu to nieporozumienie i prowadzi do bałaganu w projekcie, a czasami nawet do dziwnych artefaktów dźwiękowych, których potem nie można się pozbyć. Warto znać te różnice już na starcie, bo później oszczędza się masę czasu na miksie i szybciej ogarnia się efekty.