Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób myli starsze technologie Pro Logic z ich późniejszymi, ulepszonymi wersjami, co rzeczywiście łatwo się zdarza. Sam kiedyś zakładałem, że skoro IIz też ma „zaawansowany” indeks, musi być lepszy do 7.1, a to jednak nie do końca tak działa. Pro Logic w najstarszej wersji obsługiwał tylko systemy 4-kanałowe (czyli w praktyce 3.0 albo 4.0), typowe dla pierwszych kin domowych i VHS-ów. Pro Logic II rozszerzył ten standard do 5.1, co było dużym krokiem naprzód, bo pozwoliło już na kinowe efekty z tylnymi głośnikami, bardzo spoko do filmów z początku XXI wieku. Pro Logic IIz, mimo że wydaje się „większy”, wcale nie rozbudowuje systemu do 7.1 – zamiast tego dodaje dwa kanały wysokości (front height), czyli wspiera układy typu 5.1 lub 7.1 z dodatkowymi głośnikami nad frontami, ale nie zwiększa liczby kanałów efektowych do ośmiu. To częsty błąd, mylenie kanałów wysokości z dodatkowymi kanałami surround. Tak naprawdę tylko Pro Logic IIx umożliwia natywną dekodację do 6.1 lub 7.1 – można na nim „rozdzielić” nawet standardowy sygnał stereo na siedem głośników plus subwoofer. W branży audio od lat podkreśla się, żeby nie wybierać technologii wyłącznie po nazwie czy numerze, bo czasem marketingowe oznaczenia są trochę mylące. W praktyce – jeśli zależy komuś na pełnej obsłudze 7.1, to IIx jest jedyną poprawną opcją z tej rodziny. Pozostałe rozwiązania świetnie sprawdzają się w prostszych konfiguracjach, ale nie przeskoczą tej granicy. Dobra praktyka to zawsze sprawdzić, jakie sygnały dany dekoder potrafi rozpoznać i na ile kanałów potrafi je rozbić – to pozwala uniknąć późniejszych rozczarowań przy rozbudowie sprzętu.