Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób myli kompresor z limiterem, bo obie te funkcje operują na dynamice sygnału, ale różnią się zasadą działania i stopniem kompresji. Stopnie rzędu 1,4:1 czy 2:1 są typowe dla delikatnego, muzykalnego kompresowania, które lekko wyrównuje poziomy – świetnie sprawdza się np. na wokalu albo przy subtelnym wygładzaniu instrumentów. Stopień 6:1 to już mocniejsza kompresja, stosowana do wyraźniejszego ograniczenia dynamiki, ale nadal nie powoduje całkowitego „ucięcia” sygnału po przekroczeniu progu. Typowym błędem jest założenie, że im wyższy stopień kompresji, tym automatycznie mówimy o limiterze, ale w rzeczywistości granicę wyznacza dopiero nieskończony stosunek, czyli ∞:1. Tylko wtedy sygnał nie przekroczy ustawionego thresholdu, niezależnie od jego poziomu wejściowego. W praktyce to kluczowe przy ochronie toru audio przed przesterowaniem – np. aby nie dopuścić do zniekształceń cyfrowych (clipping) podczas masteringu czy emisji na żywo. Kompresory o niższych ratio zostawiają sporo przestrzeni na dynamikę i nie są w stanie zagwarantować tak ścisłej kontroli jak limiter. Często spotyka się w branży takie pomyłki, szczególnie u początkujących techników, którzy traktują mocną kompresję jako synonim limitera, a to jednak zupełnie inne narzędzie – zarówno pod względem efektu dźwiękowego, jak i praktycznych zastosowań. Dla profesjonalistów rozpoznanie tych różnic to podstawa bezpiecznej i kreatywnej pracy z dźwiękiem.