Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wybierając parametry pliku MP3, łatwo się pomylić, szczególnie jeśli kierujemy się tylko wielkością pliku albo myślimy, że 'niższa liczba to i tak OK, bo przecież MP3 z definicji kompresuje'. Jednak technicznie rzecz biorąc, im mniejszy bitrate, tym więcej informacji tracimy, a dźwięk staje się bardziej skompresowany – pojawiają się artefakty, tony wysokie brzmią plastikowo, a całość jest po prostu mniej przyjemna dla ucha. Przykładowo, 32 kb/s (12 kHz) to praktycznie poziom dźwięku telefonicznego, totalnie nie nadaje się nawet do podcastów, nie mówiąc już o muzyce. 64 kb/s z próbkowaniem 24 kHz to nadal bardzo słaba jakość, ledwo wystarczająca do mowy, ale każdy utwór muzyczny będzie brzmiał płasko, bez dynamiki i detali. Nawet 256 kb/s z 48 kHz to już dużo lepiej, ale ciągle nie jest to maksimum, jakie MP3 może zaoferować – w testach odsłuchowych nawet laicy potrafili rozróżnić nagrania w 256 kb/s od tych w 320 kb/s, zwłaszcza jeśli chodzi o instrumenty akustyczne czy skomplikowane aranżacje. Dużym błędem jest też myślenie, że samo wysokie próbkowanie (np. 48 kHz) wystarczy – bez odpowiedniego bitrate'u jakość i tak będzie przeciętna. Z moich obserwacji wynika, że wiele osób wybiera niższe parametry tylko po to, żeby zaoszczędzić miejsce na dysku albo szybciej przesłać plik, ale w praktyce kompromisy są wtedy bardzo wyraźne dla słuchacza. Najlepszym i rekomendowanym przez branżę rozwiązaniem (czyli tak jak robią to w studiach nagraniowych czy profesjonalnej postprodukcji audio) jest zawsze używać najwyższych dostępnych ustawień, czyli 320 kb/s i 48 kHz. Tylko wtedy mamy pewność, że nasz plik MP3 zachowa możliwie najwięcej szczegółów i będzie przyjemny w odbiorze nawet na lepszym sprzęcie audio.