Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób myli procesy takie jak normalizacja, bitcrushing czy distortion z downsamplingiem, jednak każdy z tych terminów oznacza zupełnie inne operacje na sygnale. Normalizacja to po prostu dostosowanie amplitudy sygnału – zwykle polega na zwiększeniu lub zmniejszeniu głośności tak, by najwyższy pik osiągnął określony poziom, najczęściej 0 dBFS. Nie zmienia się tu liczba próbek, a tylko ich wartość, co jest szczególnie ważne np. w masteringu audio, żeby materiał nie przesterował. Bitcrushing z kolei to efekt polegający na obniżeniu rozdzielczości bitowej sygnału. Zamiast np. 16 bitów na próbkę masz tylko 8, 4, a nawet mniej, co daje charakterystyczne cyfrowe zniekształcenia, cenione w muzyce elektronicznej czy chiptune. To efekt zamierzony, artystyczny, a nie technika przetwarzania typowa dla inżynierów dźwięku chcących optymalizować przesył czy zapis danych. Distortion natomiast, jak sama nazwa wskazuje, odnosi się do nieliniowych zniekształceń sygnału – tutaj amplituda ulega bardzo mocnemu przekształceniu, pojawiają się nowe harmoniczne, dźwięk robi się bardziej agresywny, ale liczba próbek i częstotliwość się nie zmieniają. Często początkujący mylą te efekty, bo wszędzie pojawia się jakieś pojęcie „zmiany jakości”, ale warto pamiętać, że tylko downsampling zmniejsza liczbę próbek na sekundę. W praktyce, jeśli chcesz dostosować sygnał do niższej jakości transmisji lub archiwizacji, interesuje Cię downsampling, a nie żaden z tych efektów. W branży, szczególnie przy projektowaniu systemów DSP czy pracy w studiu, rozróżnianie tych pojęć to absolutna podstawa i warto się tego nauczyć raz a dobrze.