Oznaczenie „Float” odnosi się bezpośrednio do sposobu przechowywania danych w plikach dźwiękowych, gdzie wykorzystywany jest zapis zmiennoprzecinkowy (floating point). To bardzo istotne, zwłaszcza w profesjonalnej obróbce audio, bo zapis float pozwala na uzyskanie o wiele większej dynamiki i odporności na przesterowania niż tradycyjny zapis całkowitoliczbowy (np. 16 bitów PCM). Dzięki zapisowi zmiennoprzecinkowemu można obrabiać ścieżki dźwiękowe z zachowaniem drobnych niuansów – przy miksowaniu czy masteringu to wręcz podstawa, bo nie ma wtedy ryzyka łatwego pojawienia się cyfrowych zniekształceń. W praktyce formaty takie jak WAV czy AIFF wspierają zarówno zapis integer (np. 24-bitowy), jak i float, najczęściej 32-bitowy. W środowiskach studyjnych, DAW-ach (np. Pro Tools, Cubase, Reaper) zapis float to chleb powszedni, bo pozwala bezpiecznie robić głośniejsze podbicia lub automatyzacje, nie martwiąc się tak bardzo o clipping. Z mojej perspektywy, jeśli zależy komuś na najwyższej jakości i elastyczności, lepiej wybierać pliki zapisane w float – zwłaszcza w fazie produkcji, zanim zostaną przekonwertowane do finalnego formatu na potrzeby dystrybucji.
W branży audio oznaczenia typu „Full”, „Fixed” czy „Fractal” nie mają bezpośredniego związku z formatami plików dźwiękowych wykorzystujących zapis zmiennoprzecinkowy. Moim zdaniem bardzo łatwo tu się pomylić, bo słowo „Fixed” kojarzy się z ustalonym (stałym) formatem danych, i niektórzy myślą, że skoro coś jest „fixed”, to może chodzi o precyzyjny zapis audio. W rzeczywistości fixed odnosi się do zapisu stałoprzecinkowego (integer), który jest bardzo popularny np. w płytach CD (16 bitów) czy plikach mp3, ale ma poważne ograniczenia – szczególnie jeśli chodzi o zakres dynamiki i bezpieczeństwo przed przesterowaniem podczas obróbki. „Full” natomiast to określenie zupełnie nieformalne – nie spotkałem się nigdy z takim oznaczeniem w dokumentacji formatów plików multimedialnych. Przypuszczam, że ktoś może skojarzyć to z „pełnym” zakresem jakości, ale niestety nie jest to termin techniczny związany z zapisami danych. „Fractal” brzmi może naukowo, ale ten termin używany jest zupełnie gdzie indziej, np. w matematyce czy grafice komputerowej, a w audio nie istnieje taki typ zapisu. Często mylnie kierujemy się skojarzeniami językowymi lub marketingowymi określeniami, a tymczasem tylko „Float” jest tu właściwy i wynika z jasno określonych standardów inżynierii dźwięku. W plikach dźwiękowych, jeśli chodzi o metody przechowywania próbek, stosuje się wyłącznie pojęcia float (zmiennoprzecinkowy) i fixed (stałoprzecinkowy), a pozostałe sugerowane odpowiedzi nie mają merytorycznego uzasadnienia. Pomyłki w tym zakresie wynikają często z braku styczności z profesjonalnym oprogramowaniem DAW i dokumentacją formatów audio – warto więc zwracać uwagę na rzeczywiste definicje i standardy branżowe, a nie na intuicyjne skojarzenia.