Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

W świecie audio często pojawia się zamieszanie co do oznaczeń systemów dźwiękowych, szczególnie jeśli chodzi o obecność kanału subbasowego. Systemy typu 1.1, 2.1 czy 2.2 nawiązują do układów, w których oprócz podstawowych kanałów, obecny jest także oddzielny kanał subwoofera (czyli LFE – Low Frequency Effects). Oznaczenie po kropce zawsze odnosi się właśnie do liczby tych niskotonowych kanałów, które odpowiadają za podbijanie basu. Przykładowo, 2.1 to system z dwoma kanałami pełnozakresowymi i jednym subwooferem, używany choćby w wielu głośnikach komputerowych czy małych zestawach kin domowych. 2.2 to już konfiguracja z dwoma subwooferami, co jest raczej rzadkością, spotykaną głównie w bardziej zaawansowanych instalacjach audiofilskich lub w kinach domowych z naciskiem na bardzo mocny bas. Natomiast 1.1 to dość nietypowe rozwiązanie – jeden głośnik główny i jeden subwoofer, raczej nieużywane w praktyce, choć czasem spotykane w miniaturowych soundbarach. Typowy błąd wynika z przekonania, że liczba przed kropką mówi o ilości głośników, a po kropce to po prostu dodatkowy głośnik, ale kluczowe jest rozróżnienie: kanały pełnozakresowe a dedykowany kanał subbasowy. Tylko oznaczenie 2.0 gwarantuje klasyczne stereo – bez żadnego subwoofera. To podstawowy standard w muzyce, radiu i większości domowych systemów audio, gdzie niskie częstotliwości są rozdzielane pomiędzy oba główne głośniki, a nie kierowane do osobnego kanału. Moim zdaniem, znajomość tych oznaczeń pozwala na zdecydowanie lepsze dopasowanie sprzętu do własnych potrzeb i uniknięcie rozczarowań przy zakupie czy ustawieniach systemu dźwiękowego.