Oznaczenie 2.0 to absolutna podstawa, jeśli chodzi o systemy dźwięku wielokanałowego. Oznacza ono dwa kanały (czyli lewy i prawy), bez żadnego kanału subbasowego. Takie rozwiązanie to klasyczne stereo – znajdziesz je właściwie wszędzie: w telewizorach, komputerach, słuchawkach, a nawet w większości starszych konsol czy wież audio. W praktyce, jak podłączasz dwa głośniki albo słuchawki i nie masz subwoofera, to masz właśnie system 2.0. To bardzo uniwersalne rozwiązanie, bo pozwala słyszeć przestrzeń dźwiękową, lokalizować źródła w panoramie stereo, ale nie dodaje żadnych specjalnych efektów niskotonowych. W branży audio i przy projektowaniu instalacji nagłośnieniowych, 2.0 to standardowy punkt wyjścia. W kinie domowym czy grach komputerowych, kiedy słyszysz, że coś jest w stereo, to chodzi właśnie o 2.0. Kanał po kropce oznacza subwoofer – czyli jeśli go nie ma, jest 0. Warto wiedzieć, że niektóre wzmacniacze czy miksery automatycznie rozdzielają sygnał stereo na dwa kanały i nie mają wyjścia na subbas, co jest typowe dla prostszych systemów. Moim zdaniem dobrze jest znać tę notację, bo przydaje się na każdym kroku, nawet jak ktoś zaczyna przygodę z dźwiękiem. Dodatkowo, w standardach takich jak Dolby czy DTS, 2.0 zawsze oznacza brak osobnego kanału LFE (Low Frequency Effects). Jak ktoś planuje np. mini studio w domu, to właśnie od 2.0 się zaczyna i dopiero później rozważa dodanie subwoofera czy dodatkowych głośników.
Wielu osobom liczby przy oznaczeniach typu 1.1, 2.1 czy 2.2 mogą wydawać się mylące, szczególnie jeśli nie mieli wcześniej do czynienia z systemami audio. Pierwsza liczba zawsze wskazuje liczbę głównych kanałów (czyli zazwyczaj pełnozakresowych głośników, takich jak lewy i prawy w stereo), a druga liczba po kropce to liczba kanałów subbasowych (czyli subwooferów, tzw. LFE – Low Frequency Effects). Jeśli postawimy na 1.1, to mamy do czynienia z jednym kanałem pełnozakresowym i jednym subwooferem, co w praktyce oznacza raczej bardzo podstawowe rozwiązania, spotykane np. w tanich głośniczkach komputerowych z subwooferem. Z kolei 2.1 to już system stereo, ale z dołożonym subwooferem – bardzo popularny w soundbarach, zestawach komputerowych czy miniwieżach. Tu niskie tony są wzmacniane przez osobny głośnik basowy, co daje mocniejszy efekt podczas oglądania filmów czy słuchania muzyki elektronicznej. 2.2 to już bardziej zaawansowana konfiguracja, czyli dwa kanały pełnozakresowe i aż dwa subwoofery – często spotykane w droższych systemach kina domowego lub podczas profesjonalnych instalacji nagłośnieniowych, gdzie zależy nam na równomiernym pokryciu pomieszczenia niskimi częstotliwościami (np. w większych salach konferencyjnych). Warto zwrócić uwagę, że obecność subwoofera zmienia charakterystykę odsłuchu – daje więcej głębi w basie, ale nie zmienia liczby kanałów stereo. Typowym błędem jest przekonanie, że obecność subwoofera nie wpływa na numerację – a jednak, każda liczba po kropce coś znaczy! Z mojego doświadczenia wynika, że sporo osób po prostu kojarzy stereo z 2.x, nie zwracając uwagi na tę drugą liczbę mówiącą o subbasie. Jednak jeśli mówimy o czystym stereo, bez żadnych dodatkowych kanałów, to zawsze oznaczenie będzie 2.0. Warto o tym pamiętać, planując jakikolwiek system dźwiękowy, żeby nie wprowadzać siebie (i innych) w błąd.