Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

W branży muzycznej panuje czasem przekonanie, że do wymiany danych między programami DAW wystarczy korzystać z popularnych formatów audio, takich jak WAV, AIFF czy nawet CAF. To jednak tylko część prawdy. Te rozszerzenia oznaczają pliki dźwiękowe, które zawierają wyłącznie nagrany materiał audio – bez żadnych informacji o aranżacji sesji, ustawieniach fade'ów, automatyzacji czy dokładnym rozmieszczeniu ścieżek. Przykładowo, eksportując ścieżki do WAV lub AIFF, po prostu otrzymujemy „surowe” ślady, które potem trzeba ręcznie układać w nowym DAW, co przy większych projektach bywa żmudne i podatne na błędy. Podobnie z formatem CAF, który jest stosowany głównie w systemach Apple, ale raczej do archiwizacji i edycji dźwięku, a nie do przenoszenia sesji. Typowym błędem jest myślenie, że sama jakość pliku audio lub jego rozdzielczość zapewnia kompatybilność projektów – niestety, nie uwzględnia to metadanych sesji, czyli tego wszystkiego, co czyni projekt złożonym i trudnym do przeniesienia „w całości”. To właśnie OMF, a coraz częściej też AAF, są odpowiedzią branży na te wyzwania, bo umożliwiają przenoszenie nie tylko dźwięków, ale też struktury projektu między różnymi programami. Standardy wymiany danych w postprodukcji muzycznej i filmowej są dość rygorystyczne, dlatego profesjonalni realizatorzy korzystają z formatów sesji, a nie tylko pojedynczych plików audio. Warto więc zapamiętać, że tylko OMF (i podobne mu formaty) zapewniają prawidłowy transfer całych sesji DAW między aplikacjami – co w codziennej pracy jest ogromnym ułatwieniem i oszczędza mnóstwo czasu.