Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Konwersja plików dźwiękowych to temat, w którym łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że każda funkcja poprawi jakość czy szczegółowość materiału. Kompresja, choć często kojarzona z poprawą dźwięku, nie służy do zwiększania dokładności, a raczej do redukcji zakresu dynamicznego lub zmniejszenia rozmiaru pliku, co czasem wręcz prowadzi do utraty niuansów. Z mojego doświadczenia – kompresja stratna, jak mp3 albo aac, wręcz pogarsza precyzję, bo usuwa informacje uznane za mniej słyszalne. Z kolei normalizacja to operacja, która tylko wyrównuje poziomy głośności, podbijając je do określonego maksimum, ale nie daje nam żadnych nowych detali w samym nagraniu. Tym samym nie ma wpływu na faktyczną szczegółowość czy zakres informacji muzycznej. Transpozycja zaś to po prostu zmiana wysokości dźwięku, czyli przesuwanie go w górę lub w dół – raczej narzędzie kreatywne niż poprawiające precyzję techniczną. Często początkujący myślą, że te zabiegi jakoś „poprawią” materiał, ale żadna z tych operacji nie zwiększy ilości danych ani nie podniesie szczegółowości sygnału. Prawdziwa poprawa dokładności cyfrowego audio następuje dopiero przez nadpróbkowanie, które zwiększa częstotliwość próbkowania i pozwala na bardziej zaawansowaną, precyzyjną obróbkę. Dlatego właśnie branżowi profesjonaliści stosują nadpróbkowanie, gdy zależy im na jakości i precyzji – reszta funkcji ma zupełnie inne przeznaczenie i nie wpływa technicznie na dokładność materiału. W pracy z dźwiękiem warto znać różnice, bo tylko właściwe rozumienie tych narzędzi prowadzi do świadomych decyzji produkcyjnych.