Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób intuicyjnie myśli, że rozmiar pliku czy liczba kanałów są kluczowe dla kompresji dźwięku, ale to nie do końca tak działa. Rozmiar pliku rzeczywiście pośrednio zależy od stopnia kompresji, jednak właściwie jest to efekt, a nie przyczyna – plik staje się mniejszy, bo został skompresowany, ale to nie rozmiar odpowiada za sposób kompresji. Liczba kanałów natomiast określa, czy dźwięk jest mono, stereo, czy może wielokanałowy (np. 5.1), co wpływa na przestrzenność odbioru, lecz nie mówi nic o tym, czy dane są skompresowane stratnie czy bezstratnie. Częstotliwość próbkowania (np. 44,1 kHz, 48 kHz) to parametr, który określa, ile razy na sekundę pobierana jest próbka dźwięku – wpływa na jakość i pasmo przenoszenia, ale nie na samą metodę kompresji. Typowym błędem jest mylenie tych parametrów z „koderem” czy „kodekiem”, który faktycznie odpowiada za sposób upakowania danych. W praktyce, kiedy zapisujemy muzykę do formatu MP3, FLAC czy WAV, to właśnie rodzaj kodowania (czyli użycie konkretnego algorytmu i standardu) decyduje, jak zostanie zrealizowana kompresja i jak plik będzie się zachowywał podczas późniejszego odczytu czy odtwarzania. Samo ustawienie wysokiej częstotliwości próbkowania lub wybranie większej liczby kanałów nic nie mówi o tym, czy plik jest skompresowany stratnie, bezstratnie, czy w ogóle nie jest kompresowany. Z mojego doświadczenia wynika, że w pracy z dźwiękiem warto zawsze najpierw określić, jaki kodek i typ kodowania chcemy zastosować, bo to one w największym stopniu determinują nie tylko rozmiar, ale i jakość oraz uniwersalność pliku audio. W branży audio często mówi się wręcz, że 'kodek to serce pliku dźwiękowego', bo od niego zależy praktycznie wszystko, na co użytkownik końcowy zwraca uwagę.