Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Zdarza się, że wybór pada na pliki .ptx – spotykane w środowisku Pro Tools, ale są one używane głównie jako pliki sesji, zapisujące strukturę całego projektu: ścieżki, ustawienia miksera, automatyki i rozmieszczenie regionów audio. Nie przechowują one jednak graficznych obwiedni ani samych przebiegów falowych audio. To raczej metaopis projektu. Z kolei .mid to zupełnie inna bajka – to standard wymiany danych muzycznych oparty na komunikatach MIDI, czyli nuty, velocity, kontrolery – ale nie zawiera w ogóle nagrań audio, a tym bardziej wizualizacji przebiegów tych nagrań. Taki plik jest po prostu „zapisem nut”, nie ma w nim żadnej informacji o kształcie fali dźwiękowej. Jeśli chodzi o .wav, ten format kojarzy się od razu z plikami audio najwyższej jakości, bo rzeczywiście to popularny kontener nieskompresowanych nagrań. Jednak .wav przechowuje tylko sam dźwięk, bez żadnych informacji wizualnych typu obwiednia czy przebieg – te dane generowane są dopiero przez DAW w postaci osobnych plików pomocniczych. Częsty błąd to zakładanie, że wszystko, co widzimy na ekranie, siedzi w .wav, choć w praktyce DAW generuje z pliku .wav obrazki do podglądu i przechowuje je właśnie w formacie .wfm (albo innym, zależnie od programu). Moim zdaniem to ważne, by rozróżniać pliki z danymi audio od tych, które odpowiadają tylko za wygodę pracy i podgląd – to ułatwia zarządzanie projektami i rozwiązywanie problemów z wydajnością czy synchronizacją sesji. W praktyce: jeśli przesyłasz komuś projekt DAW, żeby mógł od razu widzieć przebiegi falowe, nie zawsze wystarczy mu sam plik .wav czy .ptx – konieczne mogą być właśnie te dodatkowe pliki .wfm. To szczegół, ale jednak bardzo istotny w codziennej pracy z dźwiękiem cyfrowym.