Broadcast Audio Extension, czyli tzw. BWF (Broadcast Wave Format), to rozszerzenie formatu WAVE stworzone właśnie po to, żeby do zwykłego pliku audio można było dorzucić dodatkowe dane tekstowe – na przykład opis nagrania, informacje o autorze, copyright czy nawet kody czasowe do synchro z obrazem. Co fajne, BWF jest szeroko wykorzystywany w profesjonalnym audio, szczególnie w telewizji, radio, postprodukcji filmowej albo wszędzie tam, gdzie trzeba zachować ład i porządek w plikach. W praktyce wygląda to tak, że taki plik nadal ma rozszerzenie .wav, ale w środku, w tzw. chunkach, siedzą dodatkowe metadane. Najważniejszy z nich to właśnie „bext” chunk – tu lądują te wszystkie opisy czy numery wersji. Moim zdaniem to rozwiązanie jest dużo lepsze niż dorabianie jakichś zewnętrznych plików tekstowych czy kombinowanie z tagami innych formatów. Co ciekawe, większość dobrych programów DAW (np. Pro Tools, Nuendo) czy rejestratorów terenowych obsługuje BWF bez zająknięcia, czyli wszystko jest zgodne ze standardami branżowymi (EBU Tech 3285). No i nie musisz się martwić o kompatybilność, bo jak nie „czyta” tych metadanych, to plik nadal działa jak zwykły WAV. W branży to już takie trochę must-have, zwłaszcza jak się pracuje z archiwami albo dużą ilością materiału. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby, które ogarniają BWF, są po prostu skuteczniejsze w pracy z audio profesjonalnym.
Łatwo się pomylić, bo w świecie audio i multimediów tych różnych tagów, komentarzy i metadanych jest naprawdę sporo. Przykładowo, APE tagi kojarzą się głównie z formatami takimi jak Monkey's Audio (.ape) czy czasem nawet z MP3 – są wygodne do trzymania informacji o utworze, ale niestety nie mają żadnego związku z WAVE lub BWF. To po prostu inna bajka, bo APE tagi nie są częścią standardu plików PCM audio i żaden profesjonalny program audio nie oczekuje, że znajdzie tam tego typu tagi. JPEG Comment brzmi trochę podchwytliwie – rzeczywiście, pliki JPG mają własną sekcję komentarzy, ale to przecież format graficzny, zupełnie niepowiązany z dźwiękiem. Gdyby wrzucać do WAV-a coś w stylu JPEG Comment, to żaden soft audio nawet nie wiedziałby, gdzie tego szukać. Z kolei Document Properties to termin, który można spotkać w kontekście dokumentów tekstowych (np. Word, PDF), ale nie jest to żaden oficjalny standard przechowywania metadanych w plikach audio. Moim zdaniem często myli się te pojęcia, bo słowo „właściwości” kojarzy się ogólnie z informacjami dodatkowymi, ale w technicznym sensie dla WAV/BWF jedynym akceptowalnym i prawidłowym sposobem dodawania tekstowych danych jest Broadcast Audio Extension (chunk bext). Właśnie dlatego profesjonalne środowiska produkcyjne i archiwizacyjne bazują na BWF – bo to jasno opisany, szeroko wspierany i bezpieczny sposób na przekazanie dodatkowych informacji. Pozostałe propozycje nie mają swojego miejsca w standardzie PCM/WAVE, przez co prowadzą do chaosu lub utraty danych – a tego przecież nikt nie chce. W praktyce wybieranie innych rozwiązań niż Broadcast Audio Extension to ryzyko niezgodności i problemów z odczytem w przyszłości.