Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wielu osobom zdarza się mylić funkcje poszczególnych procesorów efektowych, zwłaszcza gdy nazwy brzmią znajomo lub kojarzą się z jakimś ruchem czy zmianą. Wibrato oraz tremolo rzeczywiście wpływają na sygnał audio, ale ich działanie jest zupełnie inne niż zmiana przestrzenności. Wibrato to modulacja wysokości dźwięku, czyli bardzo szybka i niewielka zmiana częstotliwości podstawowej – typowa dla instrumentów smyczkowych czy gitar elektrycznych. Stosuje się je, by ożywić brzmienie lub nadać mu bardziej ludzki, ekspresyjny charakter. Tremolo natomiast polega na zmianie głośności (amplitudy) w pewnym rytmie i tempie, dzięki czemu dźwięk pulsuje lub „faluje”. To dosyć efektowne narzędzie, zwłaszcza w muzyce rockowej czy elektronicznej, ale nie wpływa na odczucie przestrzeni. Pitchshifter z kolei przesuwa wysokość dźwięku w górę lub w dół – można nim uzyskać efekty typu „chipmunk” albo pogłębić wokal, nadając mu bardziej mroczny charakter. Żaden z tych efektów nie tworzy iluzji przebywania w innym pomieszczeniu czy oddalenia źródła dźwięku. Typowy błąd polega na założeniu, że jeśli coś „moduluje” sygnał, to automatycznie wpływa na przestrzenność – a to nie tak działa. Pełne wrażenie przestrzeni uzyskuje się dopiero przez manipulowanie odbiciami, pogłosem i odpowiednim ustawieniem panoramy, co jest standardem zarówno w produkcji muzycznej, jak i w postprodukcji filmowej. Dobrą praktyką jest dokładne poznanie funkcji każdego procesora i eksperymentowanie, by przekonać się, jak realnie wpływa na odbiór nagrania. Właśnie reverb pozwala przenieść słuchacza do innej przestrzeni akustycznej – pozostałe wymienione efekty, choć ciekawe, służą zupełnie innym celom.