Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wybór większego bufora – 64, 128 czy nawet 256 próbek – to dość częsty wybór wśród początkujących, bo wydaje się, że stabilność systemu jest ważniejsza niż latencja. Jednak w praktyce wygląda to trochę inaczej. Zwiększenie bufora faktycznie wpływa pozytywnie na stabilność pracy komputera i zmniejsza ryzyko trzasków czy zawieszania się programu, szczególnie jeżeli projekt jest już rozbudowany i wykorzystuje wiele wtyczek czy instrumentów wirtualnych. Jednak kosztem takiej decyzji jest wyraźnie wyższa latencja, czyli opóźnienie między zagraniem dźwięku a jego usłyszeniem w odsłuchu. W nagraniach na żywo, przy monitoringu, nawet niewielkie opóźnienia potrafią mocno przeszkadzać wykonawcom i psuć całą dynamikę pracy. Często spotykam się z przekonaniem, że bufor 128 lub 256 próbek to „złoty środek”, ale to raczej kompromis wykorzystywany podczas miksowania lub pracy na słabszych komputerach. Tak naprawdę, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, minimalną latencję zapewnia najniższa wartość bufora, czyli 32 próbki, o ile tylko sprzęt na to pozwala. Przestawianie bufora na wyższe wartości ma sens dopiero wtedy, gdy komputer nie radzi sobie z obciążeniem lub pojawiają się artefakty dźwiękowe. Często osoby początkujące nie zauważają, jak bardzo latencja wpływa na komfort nagrywania – czasem nawet kilka milisekund potrafi rozbić cały groove i utrudnić synchronizację muzyków. Z mojego doświadczenia wynika, że zbyt duży bufor podczas nagrań to jeden z najczęstszych błędów, który potem mści się na efekcie końcowym. Dlatego jeśli mówimy o minimalnej latencji w sesji DAW i nagrywaniu, to tylko najniższy rozmiar bufora – 32 próbki – spełni to zadanie.