Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób zaczynających pracę z efektami pogłosowymi gubi się w nadmiarze parametrów i wybiera opcje, które z pozoru wydają się mieć wpływ na czas lub charakter odbić. Przykładowo, parametr Type określa ogólny charakter pogłosu, np. hall, room czy plate, ale sam w sobie nie daje żadnej kontroli nad konkretnymi opóźnieniami – to jak wybór pomieszczenia, a nie ustawienie szczegółowych właściwości przestrzeni. Decay natomiast odpowiada za długość wybrzmiewania pogłosu, czyli jak długo „ogon” efektu się utrzymuje po wyciszeniu dźwięku. Często myli się go z predelay, bo oba parametry dotyczą czasu, ale pełnią zupełnie różne funkcje – decay nie wpływa na odstęp między dźwiękiem źródłowym a pierwszym odbiciem, tylko na samo wybrzmiewanie całego efektu. Diffusion to jeszcze inna bajka; ten parametr określa, jak gęsto rozmieszczone są odbicia wewnątrz pogłosu, czyli czy efekt jest bardziej szorstki, czy miękki. Typowym błędem jest utożsamianie diffusion z czasem odbicia, ale w praktyce zmienia on raczej strukturę, a nie timing pogłosu. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby uczące się realizacji dźwięku lubią eksperymentować z tymi parametrami, ale warto zapamiętać: tylko predelay precyzyjnie ustala, kiedy pojawi się pierwsze odbicie po dźwięku suchym. Pozostałe parametry modyfikują inne aspekty pogłosu i nie pozwalają uzyskać efektu „odseparowania” sygnału źródłowego od samego pogłosu. Rzetelna praca z reverbem wymaga zrozumienia tych różnic – wtedy miks staje się dużo bardziej przejrzysty i profesjonalny, bez zbędnego zamazania szczegółów czy niekontrolowanego chaosu w przestrzeni dźwiękowej.