Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często można się pomylić, bo narzędzia takie jak limiter czy kompresor są używane bardzo podobnie do normalizacji, ale mają zupełnie inne skutki w praktyce studyjnej. Limiter to rodzaj bardzo agresywnego kompresora, który odcina wszystko powyżej określonego progu – przez to ogranicza szczyty sygnału i zmniejsza rozpiętość dynamiczną, bo te najwyższe wartości są po prostu „ściskane”. Ekspander natomiast działa odwrotnie do kompresora: podbija kontrast między cichymi a głośnymi fragmentami, czyli powiększa dynamikę – w branży stosuje się go często do odszumiania albo nadawania nagraniom lepszego „oddechu”. Kompresja to już klasyka – zmniejsza różnicę między najgłośniejszymi a najcichszymi fragmentami, wyrównując całość i sprawiając, że nagranie jest bardziej zwarte, ale też często mniej naturalne. Wiele osób myli kompresję z normalizacją, bo oba procesy wpływają na ogólną głośność, ale kompresor zmienia proporcje między fragmentami, a normalizator tylko podnosi lub obniża całość bez naruszania dynamiki. Typowym błędem jest uznawanie, że każdy proces zwiększający głośność musi ingerować w rozpiętość dynamiczną – w rzeczywistości tylko normalizacja nie ingeruje w te proporcje. Moim zdaniem, ten temat jest bardzo ważny dla wszystkich, którzy chcą świadomie obrabiać dźwięk i uniknąć sytuacji, kiedy przypadkowo „zabiją” dynamikę nagrania przez nieodpowiednie narzędzie. Warto zapamiętać: tylko normalizacja zostawia dynamikę nietkniętą – wszystko inne albo ją zmniejsza, albo zwiększa, zależnie od ustawień.