Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Dużo osób zakłada, że takie procesy jak kompresja, próbkowanie czy normalizacja pomagają w redukcji szumu kwantyzacji, ale to trochę mylące podejście. Kompresja – niezależnie czy chodzi o kompresję dynamiczną w dźwięku czy kompresję danych – skupia się na redukowaniu rozpiętości głośności albo objętości plików, a nie na jakości sygnału pod względem szumu kwantyzacji. Próbkowanie z kolei odnosi się do pobierania wartości sygnału w określonych odstępach czasu i jest fundamentem całego procesu cyfryzacji, ale sam wybór częstotliwości próbkowania nie rozwiązuje problemu kwantyzacji – on co najwyżej wpływa na pasmo przenoszenia i aliasing. Normalizacja natomiast to operacja na gotowym sygnale cyfrowym, która polega na podbiciu lub ściszeniu całego nagrania, żeby maksymalny poziom był zbliżony do granicy systemu – to zabieg czysto kosmetyczny, wpływający na głośność, ale nie usuwający żadnych szumów czy artefaktów kwantyzacji. W praktyce, jeśli ktoś chce się pozbyć efektów kwantyzacji, z mojego doświadczenia dobrym wyborem jest dithering, a nie powyższe techniki. Często myli się, że większa liczba bitów albo większa częstotliwość próbkowania rozwiąże wszystko – to częściowo prawda, ale nawet wtedy bez ditheringu można usłyszeć lub zobaczyć nieprzyjemne zniekształcenia, zwłaszcza w cichych fragmentach nagrania czy w bardzo jasnych/przyciemnionych obszarach obrazu. Moim zdaniem, dopiero zrozumienie zjawiska kwantyzacji i roli ditheringu daje pełną kontrolę nad jakością cyfrowych sygnałów. Warto pamiętać, że różne procesy mają różne zastosowania – i tylko niektóre rzeczywiście wpływają na szum kwantyzacji.