Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wybranie takich opcji jak Frames, Seconds albo Samples na osi czasu w DAW to dość częsty błąd, zwłaszcza jak ktoś zaczyna i nie ogarnia jeszcze różnic między formatami czasowymi. Frames to bardziej format dla tych, którzy pracują z obrazem, np. przy montażu wideo albo podkładaniu dźwięku do filmu – tam klatki mają sens, bo synchronizujesz audio z konkretną liczbą klatek na sekundę. W typowej produkcji muzycznej jednak Frames są zupełnie niepraktyczne, bo muzyka gra głównie w taktach i tempie, a nie w klatkach, więc ustawienia oparte o Frames mogą tylko zamieszać. Z kolei Seconds wydają się intuicyjne, bo każdy ogarnia sekundy, ale w muzyce tempo może się zmieniać, a sekundy nie oddają dokładnie podziału rytmicznego czy struktury utworu. Przykładowo: cztery takty mogą mieć inną długość w sekundach przy różnych tempach, co utrudnia aranżowanie i trzymanie się siatki metrycznej. Samples natomiast to już stricte domena pracy technicznej, np. przy edycji bardzo krótkich fragmentów, naprawianiu kliknięć czy dokładnym cięciu audio – tam liczy się dosłowna precyzja i każdy sample, ale przy aranżacji pod kątem rytmu czy harmonii jest to zupełnie niepraktyczne. Typowy błąd to myślenie, że skoro sample są dokładne, to będą najlepsze – w muzyce one totalnie nie pomagają ogarnąć struktury utworu. Moim zdaniem warto pamiętać, że tylko Bars pokazują czas w podziale na takty i bity, czyli tak, jak myśli o utworze każdy muzyk i producent. To standard, który pozwala logicznie budować aranżację, pilnować zmian akordów i wstawiać elementy w odpowiednim miejscu kompozycji. W branży muzycznej używanie Bars ułatwia współpracę, bo wszyscy rozumieją ten podział – niezależnie od programu czy stylu muzycznego.