Skrót LPF pochodzi od angielskiego wyrażenia Low Pass Filter, czyli filtr dolnoprzepustowy. To jedno z podstawowych i najczęściej spotykanych rozwiązań w elektronice, elektroakustyce oraz cyfrowym przetwarzaniu sygnałów. Filtry dolnoprzepustowe przepuszczają sygnały o częstotliwościach niższych od określonego progu (tzw. częstotliwości odcięcia), a tłumią te wyższe. W praktyce, takie filtry znajdziesz na przykład w zwrotnicach głośnikowych, gdzie odcinają wysokie tony dla subwoofera, w układach zasilania (eliminacja zakłóceń), czy w przetwarzaniu sygnałów analogowych i cyfrowych (redukcja szumów wysokoczęstotliwościowych). Moim zdaniem, znajomość skrótu LPF to taka absolutna podstawa – spotyka się go wszędzie, nawet w amatorskich projektach audio DIY. Warto też zauważyć, że branżowe schematy i dokumentacje techniczne zawsze operują właśnie tym oznaczeniem. Standardy IEC i IEEE również stosują LPF, więc dobrze mieć to zakodowane w głowie. Tak zupełnie szczerze, w pracy inżyniera czy technika, kiedy widzisz LPF, to od razu wiesz, że chodzi o ochronę czy czyszczenie sygnału z niechcianych, wyższych częstotliwości – no i to jest właśnie cała magia filtrów dolnoprzepustowych.
Wiele osób myli skróty dotyczące filtrów, bo rzeczywiście, oznaczenia bywają podobne i łatwo się na nich przejechać, zwłaszcza kiedy nie ma się wprawy w czytaniu anglojęzycznych schematów technicznych. Zacznijmy od LF – choć brzmi znajomo, to nie jest to filtr, tylko skrót od Low Frequency, czyli niska częstotliwość. Stosowanie LF jako oznaczenia filtru dolnoprzepustowego jest zupełnie nieprawidłowe, bo na świecie praktycznie nikt tak nie robi, a w literaturze technicznej LF oznacza po prostu zakres częstotliwości, a nie urządzenie filtrujące. HPF to z kolei High Pass Filter, czyli filtr górnoprzepustowy – działa dokładnie odwrotnie niż dolnoprzepustowy, bo przepuszcza sygnały powyżej częstotliwości odcięcia, a tłumi te niższe. Używa się go na przykład do eliminowania dudnień lub szumów niskoczęstotliwościowych w nagraniach audio, i raczej nie nadaje się do sytuacji, gdy chcemy zostawić tylko basy, a wyciąć wysokie tony. BPF oznacza Band Pass Filter – filtr pasmowoprzepustowy. Ten przepuszcza tylko wybrany zakres częstotliwości (pasmo) i tłumi zarówno sygnały poniżej, jak i powyżej tego zakresu. Stosuje się go w radiotechnice czy systemach komunikacji, gdzie bardzo ważne jest odseparowanie konkretnego kanału transmisji. Moim zdaniem, główny błąd to utożsamianie LF z filtrami (zamiast z zakresem częstotliwości) i mieszanie HPF oraz BPF z LPF-em przez podobieństwo skrótów. Standardy branżowe są tutaj jednoznaczne – dla filtra dolnoprzepustowego zawsze stosuje się LPF. Dobrze sobie to utrwalić, bo potem przy pracy z dokumentacją czy podczas egzaminów, te skróty pojawiają się wszędzie i nie wybaczają pomyłek.