Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wiele osób myli funkcje różnych procesorów dźwięku w DAW, zwłaszcza gdy chodzi o automatyczne manipulowanie poziomami ścieżek. Delay, choć bardzo popularny, służy do wprowadzania powtórzeń dźwięku – tworzy efekt echa, nie ma żadnego wpływu na automatyczne ściszanie innych ścieżek na podstawie pojawiającego się sygnału. Jest to typowy efekt wykorzystywany raczej kreatywnie, np. do budowy przestrzeni. Z kolei limiter to procesor dynamiki, który ogranicza maksymalny poziom sygnału, zapobiegając przesterowaniom – działa on na zasadzie „ściany”, której sygnał nie może przekroczyć, ale nie wycisza automatycznie ścieżki, gdy pojawi się inna. Często początkujący myślą, że limiter „ścina” wszystko co głośne, ale to nie jest to samo co automatyczne ściszanie jednej ścieżki przez inną. Normalizer natomiast nie reaguje dynamicznie podczas odtwarzania – jego zadaniem jest jednorazowe ustawienie szczytowego poziomu sygnału na określoną wartość, najczęściej podczas przygotowania pliku do masteringu lub eksportu. W praktyce normalizowanie nie umożliwia sterowania relacją między ścieżkami w locie, więc nie sprawdzi się w sytuacji, gdzie lektor ma automatycznie „przykrywać” podkład. Typowym błędem jest mylenie tych narzędzi ze względu na ich nazwę lub to, że wpływają na głośność, ale tylko ducker realnie „podsłuchuje” inny sygnał i reaguje na jego obecność, co jest bardzo ważne w produkcjach z lektorem albo w radiu. Takie nieporozumienia wynikają z powierzchownej znajomości funkcji procesorów oraz z mylenia działania „statycznego” z „dynamicznym”. Dobrym nawykiem jest zawsze sprawdzać, czy dane narzędzie działa automatycznie i reaguje na inny sygnał, czy po prostu ustawia coś na stałe lub dodaje efekt.