Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Delay, reverb i equalizer to procesory dźwięku, które pełnią zupełnie inne zadania niż kompresor i nie wykorzystują parametru „knee” podczas działania. Delay odpowiada za powtarzanie sygnału w określonym odstępie czasu, czyli tworzy echa. To bardzo popularny efekt w muzyce elektronicznej, ale nie ma tam miejsca na kontrolę dynamiki przez „knee” – wszystko polega na ustawianiu czasu opóźnienia, liczby powtórzeń czy zaniku. Reverb, czyli pogłos, symuluje przestrzeń – dodaje głębi, sprawia, że dźwięk brzmi jakby był nagrany w sali koncertowej albo małej łazience. Tutaj liczy się czas wybrzmiewania, wielkość pomieszczenia, czasami pre-delay, ale nigdy nie spotkałem się z parametrem „knee”. Equalizer natomiast służy do kształtowania charakterystyki częstotliwościowej – podbija lub ścina wybrane pasma, pozwala wyeksponować wokal albo usunąć przydźwięki. To zupełnie inna liga procesowania sygnału – wszystko kręci się wokół gałek do bassu, środka i góry, a nie do kompresji dynamiki. Typowym błędem jest myślenie, że każdy procesor ma zaawansowane parametry dynamiki – w praktyce tylko kompresor (i pokrewne bramki czy limitery) oferują coś takiego jak „knee”. Warto pamiętać, że zrozumienie różnic między tymi narzędziami to podstawa pracy z dźwiękiem – bez tego miksowanie staje się tylko zgadywaniem. Moim zdaniem to właśnie precyzyjne rozróżnienie funkcji i parametrów daje najwięcej swobody przy tworzeniu profesjonalnych produkcji – a parametru „knee” po prostu nie znajdziemy w delayu, reverbie ani equalizerze. To domena kompresorów i właśnie w tej roli jest nie do przecenienia.