Dokładnie, płyta DVD – R DL wyróżnia się największą pojemnością spośród wymienionych opcji. Skrót "DL" oznacza Dual Layer, czyli dwie warstwy zapisu, co pozwala na zapisanie aż do 8,5 GB danych na jednej płycie. Standard DVD – R DL jest wykorzystywany przede wszystkim wtedy, gdy potrzebujemy zapisać większe pliki, na przykład filmy w wysokiej jakości lub archiwa projektów. W branży IT i w zastosowaniach domowych wybieranie płyt dwuwarstwowych to całkiem częsta praktyka, zwłaszcza jeśli zależy komuś na nośniku jednorazowego zapisu, a pendrive czy dysk zewnętrzny są niedostępne. Dla porównania, płyty typu SL (czyli Single Layer) mają pojemność do ok. 4,7 GB – to już spora różnica w praktyce. Moim zdaniem warto znać te różnice, bo przy archiwizacji lub kopiowaniu większej ilości danych można się mocno zdziwić, gdy płyta okaże się za mała. DVD – R DL działa na podobnych zasadach jak DVD + R DL, ale w praktyce bywa częściej wybierana w środowiskach, gdzie ważna jest kompatybilność ze starszymi odtwarzaczami albo urządzeniami. Czasem ludzie mylą te oznaczenia i potem mają problem z odczytem albo nagraniem płyty. Dobrze to ogarniać, bo w pracy technika komputerowego takie niuanse się często pojawiają.
Analizując odpowiedzi związane z rodzajami płyt DVD, nietrudno zauważyć, że mogą się tu pojawić pewne nieporozumienia wynikające z podobieństwa oznaczeń. DVD + R DL i DVD – R DL to formaty dwuwarstwowe („Dual Layer”), co rzeczywiście daje większą pojemność niż wersje jednowarstwowe (Single Layer), oznaczane jako SL. Jednak nie każdy zwraca uwagę na szczegóły związane ze zgodnością czy rzeczywistą pojemnością. Często spotykam się z mylnym przekonaniem, że różnica pomiędzy „+” a „–” w nazwie płyty przekłada się na rozmiar danych, które można zapisać, podczas gdy w praktyce chodzi bardziej o standard zapisu i kompatybilność z urządzeniami, zwłaszcza starszymi nagrywarkami czy odtwarzaczami. Obie wersje dwuwarstwowe – DVD + R DL oraz DVD – R DL – pozwalają na zapis ok. 8,5 GB danych, natomiast płyty jednowarstwowe, zarówno DVD + R SL, jak i DVD – R SL, to już tylko około 4,7 GB. W praktyce wybór właściwego typu płyty jest ważny, szczególnie gdy mamy do czynienia z dużymi plikami – filmy, backupy czy obrazy ISO. Warto też pamiętać, że kompatybilność płyt typu „– R” bywa lepsza na starszym sprzęcie, co wciąż się zdarza w wielu firmach czy szkołach. Często błędne wybieranie płyty wynika z nieuwzględnienia tej kompatybilności lub po prostu z automatycznego założenia, że wystarczy dowolny nośnik DVD. W rzeczywistości jednak, właśnie płyta DVD – R DL, dzięki dwóm warstwom zapisu, zapewnia największą przestrzeń magazynową spośród wymienionych opcji. Błędem jest też sugerowanie się samym symbolem „+” jako nowszym lub lepszym, bo nie przekłada się to bezpośrednio na pojemność. Moim zdaniem warto zawsze sprawdzać realne parametry płyty i wymagania urządzenia, zanim podejmie się decyzję o wyborze nośnika – to oszczędza sporo czasu i nerwów.