Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Temat redukcji szumów w nagraniach potrafi sprawić kłopot nawet osobom, które już trochę „siedzą” w audio. Częstym błędem jest utożsamianie kompresji z redukcją szumów – kompresor to narzędzie do kontrolowania dynamiki sygnału, czyli ściskania różnicy między najgłośniejszymi i najcichszymi fragmentami. Jeśli w nagraniu jest szum, kompresor sam w sobie go nie zredukuje, a czasami wręcz może go uwypuklić – bo jeśli podbija cisze, to wzmacnia też szum tła. Kolejna rzecz: korekcja nagrania, czyli equalizacja. Owszem, można próbować odciąć niektóre częstotliwości pasma, w których dominuje szum, ale to bardzo ryzykowne, bo często przy okazji ucinasz też potrzebne dźwięki – efekt końcowy bywa nienaturalny, a szum i tak zostaje, tylko w innym kształcie. Bramki szumów, czyli tzw. noise gate, rzeczywiście bywają pomocne – mają za zadanie „wyciszać” sygnał poniżej określonego progu, ale ich działanie nie usuwa szumu w czasie, gdy pojawia się sygnał istotny (np. mowa czy instrument). W praktyce bramka sprawdza się raczej tam, gdzie przerwy w sygnale są naturalne, np. między wypowiedziami. Jeśli szum występuje jednocześnie z dźwiękiem, bramka już sobie nie radzi. Zdecydowanie najlepszym wyjściem jest stosowanie specjalistycznych funkcji noise reduction, które powstały właśnie do tego celu – analizują charakterystykę szumu i odejmują go z sygnału, zostawiając resztę dźwięku w możliwie nienaruszonej formie. Warto pamiętać, że żadna z tych metod nie zastąpi dobrze przygotowanego miejsca nagrań i poprawnego ustawienia parametrów, ale noise reduction to po prostu współczesny standard pracy z audio.