Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Często można spotkać się z przekonaniem, że wzmocnienie sygnału wejściowego przetwornika A/C poprawi jakość dźwięku, zwłaszcza przy niskiej rozdzielczości, jak 8 bitów. W rzeczywistości jednak zbyt mocne wzmocnienie prowadzi do przesterowania i powstawania zniekształceń nieliniowych, a nie do eliminacji problemów wynikających z niskiej liczby bitów. Wielu początkujących myśli też, że kompresja sygnału wejściowego pomoże – faktycznie, stosuje się techniki takie jak kompresja dynamiczna czy nawet logarytmiczna kwantyzacja (μ-law, A-law), ale to nie jest uniwersalne rozwiązanie i często prowadzi jedynie do spłaszczenia dynamiki dźwięku, co w realnych zastosowaniach, zwłaszcza muzycznych, jest niepożądane. Spotkałem się też z opinią, że zmniejszenie składowej stałej sygnału coś poprawia – to półprawda, bo eliminacja DC jest ważna dla uniknięcia przesunięć poziomu odniesienia, ale nie wpływa bezpośrednio na redukcję szumów kwantyzacji czy aliasingu. Kluczowym parametrem, jeśli już ogranicza nas rozdzielczość bitowa, jest właśnie częstotliwość próbkowania – tylko ona bezpośrednio wpływa na zakres odtwarzanych częstotliwości oraz jakość reprodukcji sygnału. W praktyce, zbyt niska częstotliwość skutkuje zniekształceniami aliasingu, co jest bardzo słyszalne i trudno to potem „naprawić” na etapie dalszego przetwarzania. W branżowych normach, takich jak ITU-T G.711 czy AES, zawsze podkreśla się dobór odpowiedniej częstotliwości próbkowania, nawet przy skromnych możliwościach sprzętu. Moim zdaniem skupienie się na pozostałych wskazanych działaniach jest często efektem mylnego rozumienia podstaw konwersji analogowo-cyfrowej i braku świadomości, jak fundamentalne znaczenie ma liczba próbek na sekundę.