Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Przy pytaniach o standardy CD łatwo się pogubić, bo tych tak zwanych 'ksiąg' jest sporo i każda dotyczy trochę innego tematu. Żółta Księga (Yellow Book) opisuje płyty CD-ROM, czyli format przeznaczony do zapisu danych komputerowych, a nie muzyki. Często ktoś się myli, bo przecież też chodzi o płyty CD, ale ich zastosowanie jest zupełnie inne – w CD-ROM najważniejsze są mechanizmy zapisu danych binarnych, struktury katalogów czy możliwości dołączania plików, co jest nieistotne dla czystego dźwięku. Zielona Księga (Green Book) to z kolei domena formatu CD-i, czyli płyt interaktywnych, które były wykorzystywane głównie w latach 90. do multimediów, a nie do czystej muzyki. To była trochę ślepa uliczka technologiczna, dziś raczej ciekawostka niż realny standard stosowany w przemyśle muzycznym. Niebieska Księga (Blue Book) dotyczy formatu CD Extra (CD-Plus/Mixed Mode), gdzie łączy się dane audio i pliki komputerowe na jednej płycie, ale podstawowy standard CD-DA już musiał być wcześniej określony – właśnie w Czerwonej Księdze. Typowym błędem jest utożsamianie wszystkich płyt CD jako jednego standardu, podczas gdy każda księga powstała w innym celu. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu uczniów myli Żółtą z Czerwoną Księgą, bo przecież obie dotyczą płyt, ale tylko Red Book daje nam jasne wytyczne, jak powinien być zapisany dźwięk na płycie audio. W praktyce – jeśli chcesz mieć pewność, że twoja muzyka zagra na każdym odtwarzaczu CD, musisz trzymać się wytycznych Czerwonej Księgi. Pozostałe standardy są ważne, ale dla innych zastosowań niż czysty audio.