Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wybór formatu pliku, który umożliwia przenoszenie sesji między różnymi programami DAW, to temat, który sprawia sporo kłopotów nawet osobom z doświadczeniem. Często spotykaną pomyłką jest wybieranie popularnych formatów audio, takich jak MPEG Layer 3 (czyli MP3) czy Free Lossless Audio Codec (FLAC), a nawet Meridian Lossless Packing (MLP), zakładając, że skoro są to formaty bezstratne lub znane z wysokiej jakości, to sprawdzą się do transferu projektów. Niestety, to błędne myślenie. Te formaty zostały zaprojektowane do przechowywania gotowych, zmiksowanych plików audio, a nie całych struktur sesji. Nie przenoszą one informacji o aranżacji, ustawieniach ścieżek, automatyzacjach czy rozmieszczeniu klipów na osi czasu. Przykładowo, eksportując projekt do MP3, otrzymujemy jedynie finalny miks, a nie materiał do dalszej edycji. Podobnie FLAC i MLP, mimo że zachowują wysoką jakość dźwięku, są jedynie kontenerami dla surowego audio, a nie danych o strukturze projektu. To typowy błąd – skupianie się na jakości pliku dźwiękowego, zamiast na strukturze projektu. Branżowym standardem do przenoszenia sesji jest format Open Media Format (OMF), ponieważ został stworzony właśnie z myślą o wymianie danych pomiędzy różnymi środowiskami DAW. OMF pozwala zachować kluczowe elementy projektu: ścieżki, regiony, synchronizację i podstawowe automatyzacje. To jest to, czego nie da się zrobić, korzystając z typowych formatów audio. Profesjonaliści zawsze wybierają formaty sesyjne lub wymiany projektów, bo tylko one gwarantują bezproblemową współpracę między różnymi programami i ekipami. Moim zdaniem warto zawsze doczytać dokumentację danego DAW i trzymać się tych standardów, które realnie wspierają transfer projektów, a nie tylko gotowych miksów.