Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

W praktyce postprodukcji filmowej bardzo łatwo natknąć się na różne rozszerzenia plików, ale niestety nie każde z nich ma bezpośrednie zastosowanie w zapisywaniu decyzji montażowych. Często spotykam się z przekonaniem, że pliki takie jak *.fls czy *.ldm mają coś wspólnego z edycją obrazu i dźwięku, ale to jednak błędny trop. Rozszerzenie *.fls jest bardziej kojarzone z plikami Adobe Flash (Flash Projector), wykorzystywanymi dawniej w animacji czy interaktywnych prezentacjach, kompletnie niezwiązanymi z branżowym workflow montażystów. Z kolei *.ldm to format bardzo rzadko spotykany w kontekście produkcji wideo czy audio – nie jest to żaden uznany standard do zapisywania kolejności cięć czy przejść filmowych. *.oem natomiast, chociaż brzmi trochę tajemniczo, praktycznie nie występuje w profesjonalnym oprogramowaniu montażowym; spotykany jest raczej w zupełnie innych dziedzinach, np. w plikach konfiguracyjnych sprzętowych. Najczęstszy błąd to utożsamianie nieznanych rozszerzeń z branżowymi standardami – a w postprodukcji kluczowe jest korzystanie z formatów, które są czytelne i uniwersalne, takich jak *.edl, *.xml czy *.aaf. To właśnie one umożliwiają płynny transfer decyzji edycyjnych pomiędzy systemami i zespołami. Warto zawsze sprawdzać, czy wybrany format rzeczywiście jest obsługiwany przez najpopularniejsze narzędzia montażowe i czy zapewnia zgodność na każdym etapie realizacji projektu.