Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Wielu osobom wydaje się, że przy kopiowaniu analogowym traci się głównie poziom sygnału albo że najbardziej cierpią wysokie częstotliwości. To tylko część prawdy, ale nie do końca oddaje istotę problemu. Jasne, podczas kopiowania sygnał może się lekko osłabić, ale nowoczesne magnetofony czy rejestratory mają układy wzmacniające, które kompensują utratę poziomu. Jednak tego, co naprawdę nie da się skompensować, to nakładające się szumy i ograniczenie pasma przenoszenia. Nie jest też tak, że kopiowanie powoduje sukcesywny spadek dynamiki w rozumieniu stricte różnicy między poziomem najcichszym a najgłośniejszym – dynamika faktycznie się zmniejsza, ale jest to raczej efekt uboczny zawężania pasma i rosnących szumów, a nie samodzielny proces. Jeśli ktoś twierdzi, że degradacji ulegają wyłącznie wysokie częstotliwości, to trochę upraszcza sprawę – to prawda, że góra pasma znika najszybciej, ale wraz z każdym kopią uszczuplane jest całe spektrum, a szumy pojawiają się na wszystkich częstotliwościach. W praktyce najważniejszą rzeczą, o której często się zapomina, jest to, że kopiowanie analogowe zawsze degraduje zarówno jakość pasma, jak i czystość nagrania. Typowym błędem jest skupianie się tylko na jednym aspekcie, np. wysokich tonach lub poziomie sygnału. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej myśleć o każdej kolejnej kopii jako o coraz gorszej wersji oryginału, bo to suma wszystkich strat – a nie jeden konkretny parametr – decyduje o końcowym efekcie. Dobre praktyki w branży dźwiękowej zalecają ograniczanie liczby generacji analogowych kopii właśnie z powodu tych wszystkich nakładających się problemów.