Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Prawidłowe przechowywanie archiwalnych taśm i dysków magnetycznych wymaga ścisłego przestrzegania warunków środowiskowych – to nie jest przypadkowy wybór zakresów temperatury i wilgotności. Częstym błędem jest przekonanie, że im chłodniej, tym lepiej, jednak bardzo niskie temperatury (poniżej 15°C) mogą powodować kondensację wilgoci podczas przenoszenia nośników do cieplejszych pomieszczeń, co grozi uszkodzeniem warstwy magnetycznej lub pojawieniem się pleśni. Z drugiej strony, zbyt wysokie temperatury (powyżej 24°C) przyspieszają procesy starzenia się taśm, deformacje materiału nośnika i rozmagnesowanie. Podobnie z wilgotnością – zarówno zbyt niska (10%–20%), jak i zbyt wysoka (powyżej 40%) są szkodliwe. Zbyt suche powietrze prowadzi do wysychania i kruchości nośnika, a także powstawania ładunków elektrostatycznych, które są groźne dla zapisów magnetycznych. Zbyt wilgotne sprzyja korozji elementów metalowych i rozwojowi grzybów, a także rozklejaniu się warstw taśmy. Spotkałem się z sytuacjami, gdzie przez niewłaściwe przechowywanie nośniki po kilku latach były nie do odczytania. Odpowiednie zakresy są dokładnie określone w normach, np. ISO 18923, oraz instrukcjach producentów – zapewniają one kompromis pomiędzy ochroną przed wilgocią a unikaniem przesuszenia. Osoby wybierające skrajne zakresy często kierują się intuicją lub błędnymi analogiami do przechowywania innych mediów, np. papieru lub filmów fotograficznych, które mają trochę inne wymagania. W praktyce archiwalnej zaleca się właśnie umiarkowaną, stabilną temperaturę 15°C–18°C i wilgotność 30%–40%. Lekceważenie tych wytycznych to prosta droga do utraty cennych danych archiwalnych – ryzyko jest zbyt duże, by eksperymentować z innymi zakresami.