Kwalifikacja: AUD.08 - Montaż dźwięku

Warto na spokojnie przeanalizować, skąd biorą się różne oznaczenia systemów wielokanałowych, bo to często prowadzi do nieporozumień. Oznaczenie „7.1” to nie przypadek, tylko jasny standard branżowy. Wiele osób myli liczbę kanałów z liczbą głośników albo zakłada, że subwoofer nie liczy się jako osobny kanał. Część osób, zwłaszcza początkujących, widząc „7.1”, zakłada, że chodzi o siedem kanałów (czyli tylko te podstawowe głośniki), pomijając subwoofer – jednak w praktyce każde „.1” w zapisie systemów audio oznacza kanał niskotonowy (LFE), który jest integralną częścią całego zestawu. System jednego kanału, czyli mono, w dzisiejszych czasach praktycznie nie występuje w kinie domowym, a wersja 5.1 to taki „złoty środek” dla kin domowych, ale nie jest tym samym co 7.1. W 5.1 mamy pięć pełnopasmowych kanałów i jeden subwoofer – to zupełnie inne rozmieszczenie dźwięku w przestrzeni i inne możliwości. W 7.1 dokładamy dodatkowe dwa kanały tylne surround, które pozwalają na jeszcze bardziej precyzyjne odwzorowanie przestrzeni dźwięku. Z mojego doświadczenia, gdy ktoś podaje odpowiedź „7 kanałów”, to zwykle nie bierze pod uwagę LFE, a to jest istotny błąd techniczny – bo przecież subwoofer wcale nie jest „opcjonalny” w tych systemach, tylko stanowi kluczowy element całej koncepcji. Podsumowując, w 7.1 mamy łącznie osiem kanałów (siedem pełnopasmowych plus jeden subwoofer), zgodnie ze standardem stosowanym zarówno w sprzęcie domowym, jak i profesjonalnym. Dobrze to zapamiętać na przyszłość, bo to fundament wiedzy z zakresu nagłośnienia przestrzennego.