Zapisanie kopii materiałów dźwiękowych na pendrive, sformatowany w systemie FAT32, ogranicza maksymalny rozmiar pojedynczego pliku do
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowa odpowiedź wynika wprost ze specyfikacji systemu plików FAT32. Ten format, który od lat dominuje na pendrive’ach i kartach pamięci, narzuca ograniczenie maksymalnego rozmiaru pojedynczego pliku do 4 GB minus 1 bajt (czyli dokładnie 4 294 967 295 bajtów). To jest dość charakterystyczna cecha FAT32 i warto ją zapamiętać, bo bardzo często pojawia się problem, gdy ktoś próbuje przenieść większy plik, na przykład film w jakości Full HD lub długi materiał audio, i nagle pojawia się komunikat o błędzie kopiowania. Dzieje się tak właśnie przez tę granicę 4 GB. Moim zdaniem praktycznie każdy, kto pracuje z multimedialnymi plikami, powinien znać ten limit, bo to oszczędza sporo nerwów podczas pracy. W praktyce, jeśli potrzebujesz przenosić większe pliki, trzeba korzystać z nowszych systemów plików, takich jak exFAT czy NTFS, które takich ograniczeń nie mają lub są one dużo, dużo wyższe. Branżowo to też istotny temat, bo na przykład wiele urządzeń – aparaty fotograficzne, kamery, rejestratory dźwięku – stosuje FAT32 właśnie dla maksymalnej kompatybilności, więc ograniczenie rozmiaru pliku staje się tam realnym wyzwaniem. W codziennej pracy z elektroniką użytkową czy nawet na lekcji informatyki, szybko wychodzi na jaw, że FAT32 to synonim „max 4 GB na plik” i warto nie tylko o tym pamiętać, ale też dobrze rozumieć przyczyny tego ograniczenia.