Kwalifikacja: AUD.09 - Realizacja nagrań dźwiękowych

Wybór DSD, MP3 czy AAC jako formatów kodowania dźwięku dla płyt DVD-A jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych formatów ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, które czynią je mniej odpowiednimi do tego kontekstu. DSD, czyli Direct Stream Digital, jest technologią, która jest najczęściej stosowana w kontekście SACD (Super Audio CD), a nie DVD-Audio. Choć DSD oferuje wysoką jakość dźwięku, jego zastosowanie w formacie DVD-A jest ograniczone z uwagi na różnice w sposobie kodowania i dekodowania sygnału. Z drugiej strony, MP3 to popularny format kompresji stratnej, który często prowadzi do utraty jakości dźwięku, co jest sprzeczne z ideą DVD-A, która ma na celu dostarczenie audio w jak najwyższej jakości. MP3 nadaje się głównie do zastosowania na urządzeniach mobilnych i w strumieniowaniu, gdzie rozmiar plików jest kluczowy. Podobnie AAC (Advanced Audio Codec) jest formatem kompresji, który również może obniżać jakość dźwięku, co czyni go nieodpowiednim dla medium, które ma na celu dostarczenie audio o wysokiej rozdzielczości. W kontekście produkcji audio, szczególnie w branży muzycznej i filmowej, kluczowe jest zrozumienie, że wybór formatu kodowania powinien być dostosowany do wymagań dotyczących jakości oraz przeznaczenia. PCM, będąc formatem bezstratnym, jest najlepszym wyborem dla płyt DVD-A, aby zachować pełną jakość dźwięku i spełnić oczekiwania słuchaczy. Wybierając nieodpowiedni format, ryzykujemy utratę detali, co może znacznie obniżyć doświadczenie odsłuchowe.