Kwalifikacja: PGF.08 - Zarządzanie kampanią reklamową

Jeśli chodzi o strategie cenowe, łatwo się pomylić, bo na pierwszy rzut oka niektóre z nich brzmią podobnie. Strategia cenowo neutralna to w zasadzie ustalanie ceny na takim poziomie, żeby była zbliżona do średniej rynkowej i nie powodowała żadnych gwałtownych ruchów wśród konkurencji czy klientów. Nie ma tu miejsca na ustalanie ceny wyżej niż u innych, bo chodzi o spokój i stabilność – raczej nikt nie wybije się na tym tle, raczej się wtopi w otoczenie. Z kolei penetracja rynku to zupełnie odwrotny kierunek – tutaj firma ustala na starcie bardzo niskie ceny, żeby szybko zdobyć udział w rynku, zainteresować nowych klientów i wyprzeć konkurencję. Najczęściej spotyka się to w wypadku nowych marek albo tam, gdzie produkt jest mało zróżnicowany i liczy się masa. To jest, moim zdaniem, dobra opcja, gdy walczysz o uznanie i chcesz się przebić wśród wielu podobnych ofert. Strategia dywersyfikacyjna natomiast nie dotyczy bezpośrednio sposobu ustalania cen, tylko raczej rozszerzania oferty o nowe produkty lub usługi, często w zupełnie innych segmentach rynku – bardziej chodzi o bezpieczeństwo biznesu i rozłożenie ryzyka niż o sam poziom ceny. Wybierając nieprawidłową odpowiedź, łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że każda inna strategia może oznaczać zawyżanie cen. W rzeczywistości tylko zbieranie śmietanki polega na celowym ustalaniu wysokiego poziomu cen, żeby wyciągnąć maksymalny zysk z grupy najbardziej skłonnych do płacenia klientów. W praktyce błędna interpretacja tych pojęć najczęściej bierze się z niezrozumienia podstawowych różnic między celami poszczególnych strategii. Warto więc uczyć się na konkretnych przykładach z rynku, bo one najlepiej pokazują, jak te koncepcje przekładają się na rzeczywistość biznesową.