CTP, czyli cost per thousand (koszt na tysiąc), jest wskaźnikiem używanym do oceny kosztów oddziaływania danej ekspozycji reklamowej na tysiąc domostw lub widzów. Jego zastosowanie jest istotne w kontekście analizy efektywności kampanii reklamowych, ponieważ pozwala na porównanie kosztów różnych mediów i formatów reklamowych. Przykładowo, jeśli kampania reklamowa w telewizji osiągnie 2 miliony widzów przy całkowitym koszcie 200 000 zł, to CTP wynosi 100 zł. Dzięki temu marketerzy mogą łatwo ocenić, które media oferują najlepszy stosunek kosztów do zasięgu. CTP jest standardowym wskaźnikiem w branży reklamowej, a jego zrozumienie jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji budżetowych i optymalizacji działań reklamowych. Praktyczne podejście do tego wskaźnika pozwala na szybką identyfikację najbardziej efektywnych kanałów komunikacji, co jest niezbędne w konkurencyjnym środowisku rynkowym.
CPP, czyli cost per point, odnosi się do kosztu zakupu punktu GRP (Gross Rating Point) i służy do oceny wydatków reklamowych w stosunku do osiągniętej skupionej widowni, a nie do liczby domostw czy widzów. Użycie CPP może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ skupia się głównie na kosztach związanych z punktami ratingowymi, a nie bezpośrednio na zasięgu reklamy. GRP jest wskaźnikiem sumującym zasięg i częstotliwość, co sprawia, że może być mylony z CTP, ale nie daje bezpośredniego obrazu kosztów komunikacji do konkretnej liczby widzów. OTS, czyli opportunity to see, definiuje liczbę potencjalnych ekspozycji reklamy, a nie efektywność kosztową. Problemy w ocenie efektywności kampanii mogą wynikać z mylenia tych wskaźników, co prowadzi do nieprecyzyjnych analiz i błędnych decyzji strategicznych. Właściwe zrozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla efektywnego planowania budżetu reklamowego oraz oceny jego wpływu na docelową grupę odbiorców.