Odpowiedź 'telemetrycznych' jest prawidłowa, gdyż badania telemetryczne to metoda zbierania danych o oglądalności, która polega na bezpośrednim pomiarze zachowań widzów przy użyciu specjalnych urządzeń. Dzięki implantacji urządzeń w domach uczestników badania, możliwe jest dokładne śledzenie, które programy są oglądane, w jakich godzinach i przez jakich widzów. Tego typu dane są kluczowe dla nadawców telewizyjnych, agencji reklamowych oraz firm zajmujących się mediami, ponieważ pozwalają na analizę trendów oglądalności oraz optymalizację kampanii reklamowych. W praktyce, wykorzystanie danych telemetrycznych umożliwia skuteczne planowanie emisji programów, dostosowanie treści do preferencji widzów oraz zwiększenie efektywności działań marketingowych. Standardy dotyczące badania oglądalności, takie jak te opracowywane przez organizacje branżowe, podkreślają znaczenie dokładności i reprezentatywności próby, co czyni badania telemetryczne najskuteczniejszą metodą w tej dziedzinie.
Badania winietowe opierają się na samodzielnych raportach widzów, którzy informują o tym, co oglądali, co często prowadzi do nieścisłości i subiektywności. Metoda ta jest obarczona dużym ryzykiem błędów, ponieważ polega na pamięci uczestników, co może skutkować zafałszowaniem wyników. Z kolei koncepcje reklamy nie są metodą badawczą, lecz strategią, która skupia się na tworzeniu i wprowadzaniu kampanii reklamowych, a nie na zbieraniu danych o oglądalności. Wreszcie, termin 'DAR' (Dane Audytoryjne Rynkowe) odnosi się do zestawu różnorodnych danych rynkowych, które mogą być użyte do analizy zachowań konsumentów, ale nie są one bezpośrednio związane z pomiarem oglądalności telewizyjnej. Wybór nieodpowiedniej metody badawczej może prowadzić do fałszywych wniosków i złych decyzji marketingowych. Fundamentalnym błędem jest więc przekonanie, że alternatywne metody mogą dostarczyć równie dokładnych i wiarygodnych danych co badania telemetryczne, co jest niezgodne z zasadami rzetelnej analizy statystycznej i obowiązującymi standardami branżowymi.