Aby wykonać 20 banerów o wymiarach 1x2 m, trzeba najpierw obliczyć wymaganą powierzchnię tkaniny. Powierzchnia jednego banera wynosi 2 m², więc dla 20 banerów potrzebujemy 40 m² tkaniny. Jednak w procesie produkcji należy uwzględnić straty materiału wynoszące 10%. Oznacza to, że potrzebujemy 40 m² + 10% = 44 m² tkaniny. Tkanina dostępna w hurtowni ma szerokość 1,20 m, co oznacza, że potrzebujemy obliczyć długość materiału. Dzieląc 44 m² przez szerokość tkaniny, otrzymujemy 44 m² / 1,20 m = 36,67 m, co po zaokrągleniu do pełnych metrów daje 37 m. W związku z tym, przy braku tej wartości w opcjach, wybieramy najbliższą większą wartość, czyli 44 m. W praktyce, tego typu obliczenia są kluczowe w planowaniu produkcji, aby uniknąć niedoborów materiału oraz zapewnić efektywność kosztową, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży tekstylnej.
Odpowiedzi, które nie uwzględniają strat materiału lub nie dokonują właściwych obliczeń ilości tkaniny, prowadzą do błędnych wniosków. Przykładowo, wybór 22 m sugeruje, że osoba odpowiadająca nie uwzględniła wymogu dotyczącego strat. Straty materiału w procesie produkcji są standardową praktyką w branży tekstylnej, a ich nieprzemyślenie może skutkować brakiem potrzebnego materiału. W przypadku tkaniny o szerokości 1,20 m, poprawne obliczenia nie tylko odnoszą się do wymaganego metrażu, ale także do sposobu, w jaki materiał będzie wykorzystany. Kolejną niepoprawną odpowiedzią, taką jak 20 m, jest niedoszacowaniem, które również nie bierze pod uwagę strat. Przy planowaniu produkcji i zamawianiu materiałów, kluczowe jest zrozumienie rzeczywistych wymagań związanych z produktem końcowym oraz przewidywanie potrzeb na podstawie analizy możliwych strat. Warto pamiętać, że w przemyśle tekstylnym istotne są również praktyki zrównoważonego rozwoju, które obejmują minimalizację odpadów, co również wpływa na kalkulacje ilości zamawianej tkaniny. Niewłaściwe podejście do tego aspektu produkcji może prowadzić do zwiększenia kosztów i nieefektywnej gospodarki materiałowej.
